Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Ειρωνεία.

"Έχεις συναντήσει ποτέ άνθρωπο εγωκεντρικό, που του αρέσει να μιλάει μόνο για τον εαυτό του; Όταν πας να μιλήσεις εσύ για κάτι να σου λέει για τα δικά του, και όταν σε αφήνει να μιλήσεις να μην λέει κάτι, να μην κάνει σχόλια..;"

Ξεκινάω παράδοξα, αλλά θα μπω στο νόημα μέσα στις επόμενες αράδες. Προχθές ήμουν με έναν πολύ καλό φίλο και πάνω στη συζήτηση για έναν δικό του φίλο - μια δική του ιστορία βρε παιδί μου - με ρώτησε αυτό το πράγμα. Η απάντηση, εύκολη και μηχανική.. "Όχι, δεν νομίζω."
Είναι εύκολο να απαντάς με την αφέλεια που μας διακατέχει - πηγαίνει γάντι με το γεγονός ότι η αφέλεια αυτή τονίζεται στην παιδικότητα και στην ευπιστία των ανθρώπων, και των καταστάσεων γύρω μας. Σήμερα έρχομαι πάλι να απαντήσω, στον εαυτό μου αυτή τη φορά. Όλοι - μα όλοι έχουμε ένα μέρος εγωκεντρικότητας μέσα μας. Τι νομίζεις κάνουν τόσοι καθρέπτες γύρω μας; Για πλάκα τους έβαλαν;
Οπότε ναι, έχω γνωρίσει. Πάνω από όλους, τον ίδιο μου τον εαυτό. Στα θέματα ιστορίας και σύγχρονης γνώσης - παρακολουθώ πολύ τα τεκταινόμενα - έχω μια εγωκεντρικότητα (της γνώσης) που μπορεί να σου σπάσει κόκκαλα. Θα σου πω πολλά, μπαρούφες όμως δεν θα σου πω σίγουρα! - Ελπίζω δηλαδή..
Ο τόνος εγωκεντρικότητας όμως που μου την δίνει πραγματικά είναι αυτός που λες κάτι και ξαφνικά σε κόβει κάτι - κάποιος - κάποτε, όχι για να σου πει κάτι που ο ίδιος έκανε, αλλά για να σου πει ότι άλλο του έχει έρθει στο κεφάλι. Και ναι, πες με περίεργο όμως έχω κάτι να σου πω ΚΑΙ πάνω σε αυτό. Ότι όταν αυτό γίνεται συνέχεια, ε, δεν γίνεται, δεν τρέχει κάτι πλέον με εσένα αλλά με το άτομο απέναντι σου, που κάτι του φταίει - κάτι ψάχνει, αλλά δεν κάνει και κάτι για να το βρει..

Ειρωνεία είναι, να ξέρεις πως κάτι συμβαίνει, να προσπαθείς να το αλλάξεις, αλλά αυτό να μένει στάσιμο.. Είναι η ίδια σου η προσωπικότητα που πας να αλλάξεις - σου χαμογελάει ειρωνικά - και σου λέει, "Ε, φίλε, εσύ με έκανες όπως είμαι σήμερα. Θα αργήσω λίγο να φύγω, αλλά μέχρι τότε, θα με υποστείς.."
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Μπορούμε όμως να αποδεκτούμε τον άλλο, με τα ελαττώματα και προτερήματά του.

"Ναι, φίλε. Έχω γνωρίσει. Τους βλέπω γύρω μου, τον βλέπω στον καθρέπτη μου. Είναι όμως άνθρωποι που έχω επιλέξει και που έχω δημιουργήσει. Οπότε δεν θα καταστρέψω το οτιδήποτε, για ένα μελανό σημείο, που στο κάτω - κάτω το έχουμε όλοι μας.."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...