tag:blogger.com,1999:blog-86690252957953019242024-03-13T08:20:34.203-07:00Who is Who?Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου, ξεκίνα με τον εαυτό σουManoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-52283893439176295162013-09-18T05:44:00.001-07:002013-09-18T05:54:07.358-07:00Ειρωνεία είναι να Ξεχνάς.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Η αλήθεια είναι πως έχω καιρό να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Σκοπεύω να επανορθώσω και να τις μοιράζομαι περισσότερο. Σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους ανθρώπους που οφείλουν στον εαυτό τους - και στην κοινωνία - να σκέφτονται.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ημέρα επεισοδιακή για τον μικρόκοσμο της Ελληνικής Πολιτείας η σημερινή. Από τη μια τα συλλαλητήρια που γίνονται αυτή τη στιγμή στο κέντρο της Αθήνας και από την άλλη η δολοφονία ενός ανθρώπου για πολιτικούς λόγους - που επειδή είναι Έλληνας έχει πάρει ένα ιδιαίτερο χρώμα και περίσσεια βαρύτητα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το παρελθόν της Ελλάδας μας έχει δείξει πολλές παρόμοιες συμπεριφορές. Παράδειγμα τρανταχτό η δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη τον Μάιο του 1963 με ακριβώς τις ίδιες πολιτικές ιδέες ως πρωταγωνιστή - σε μια όμως πολύ διαφορετική Ελλάδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρόσφατο παρελθόν θα μας θυμίσει μια σειρά από βίαια περιστατικά εις βάρος μεταναστών και όχι μόνο, ανθρώπων που είτε στοχεύονται λόγω της αλλογένειάς τους, είτε λόγω της διαφορετικής τους άποψης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το σημερινό για εμένα δεν είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση, πιστεύω πως όλες οι περιπτώσεις πολιτικής βίας πρέπει να αποδοκιμάζονται και να καταγράφονται καλά στη συνείδησή μας, όχι σαν απλά καθημερινά περιστατικά αλλά σαν πράξεις οι οποίες δεν ταιριάζουν στην ανεκτική συμπεριφορά προς την Πόλη και τον Πολίτη που μας έχει διδάξει η Ιστορία και το παρελθόν του τόπου μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα πρέπει να ξεκινήσει <b>σύντομα</b> ένας διάλογος μέσα στη Βουλή των Ελλήνων - και με τη παρουσία της Χρυσής Αυγής εάν γίνεται - για το κατά πόσο ένα κόμμα που οι οπαδοί του επιτίθενται σε ανθρώπους που δεν συμμερίζονται την <b>άποψη</b> τους δύναται να έχει δικαίωμα συμμετοχής στα κοινά, κατά πόσο αυτό το κόμμα θα πρέπει να έχει ή όχι το <b>ρόλο</b> που έχει και κατά πόσο μπορεί να συνεχιστεί η παρουσία του εν γένει στην κοινωνία ή να επέλθει με βάση τους δημοκρατικούς θεσμούς η <b>κατάργησή </b>του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι χρέος όλων μας να καταδικάσουμε παρόμοιες συμπεριφορές είτε αυτές αφορούν Έλληνες είτε αφορούν αλλογενείς - που δεν μας φταίνε σε τίποτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φέρνοντας στο προσκήνιο το κρίσιμο ζήτημα της βίας είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε ποιοι είμαστε και τι πραγματικά μας εκφράζει πολιτικά. <b>Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε το μεγάλο μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί και να υπογραμμίσουμε τη σημασία της αυτοσυνειδησίας των πολιτών, ως αναγκαίας προϋπόθεσης για την ομαλή λειτουργία και εμβάθυνση των θεσμών της δημοκρατίας.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η δολοφονία του Λαμπράκη αποδοκιμάστηκε από τους προγόνους μας, αλλά ξεχάστηκε. Η συνέχεια της Ιστορίας έφερε στην εξουσία μια σειρά από φασιστικά υποκείμενα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Είναι στο χέρι μας να μην επαναλάβουμε την Ιστορία. Αυτή τη φορά, είναι καίριο να μην ξεχάσουμε.</i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-wYul_05H2Hs/UjmgFem9SjI/AAAAAAAAAc0/CarJ262gxeM/s1600/cebdceadcebf13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-wYul_05H2Hs/UjmgFem9SjI/AAAAAAAAAc0/CarJ262gxeM/s320/cebdceadcebf13.jpg" width="226" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-60351935176766093752012-09-25T00:01:00.003-07:002012-09-25T00:01:54.367-07:00Μια βόλτα στη Λαχαναγορά του Ρέντη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="238" id="il_fi" src="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSSBoX48tP1Sqx1rntUKV2hG5rBcHPFi0RLDAtOMdEFk3loHwOyvclgVivslA" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="320" /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Στη Λαχαναγορά του Ρέντη νιώθεις έστω και
για λίγο, μέρος μιας κάστας ανθρώπων - αυτών που λαϊκά αποκαλούμε "τα παιδιά του
λιμανιού". Μια κάστα που δεν σε κάνει εύκολα μέρος της, που δεν αποδέχεται τη
διαφορετικότητά σου, παρότι η ίδια ζει και εργάζεται σε ένα πολυπολιτισμικό
περιβάλλον. Αυτό είναι και το θέμα μου - δε μπορείς να φανταστείς πόσοι
οικονομικοί μετανάστες / πρόσφυγες ζουν και εργάζονται στην περιοχή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> Την πρώτη μου φορά εκεί τους
παρακολουθούσα, νέος στο χώρο θα πρέπει η παρουσία μου να τους ξενίζει. Θα μάθω
περισσότερα για τη ζωή τους, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου και το έκανα. Δεν μου
πήρε πολύ χρόνο να με εμπιστευτούν και να μου πουν πέντε - έξι υπέροχες
ιστορίες τα συμπεράσματα των οποίων θα μοιραστώ μαζί σας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"> <em>Η Λαχαναγορά λειτουργεί βάσει νόμων
που η ίδια θεσπίζει. Παρότι είναι ιδιωτική επιχείρηση</em> (ή έτσι λένε) <em>η
βρωμιά και η δυσωδία βασιλεύουν του χώρου</em> (απορώ με αυτούς που επιτρέπουν
έστω και τη διέλευση των λαχανικών από αυτό το μέρος) <em>με την υγειονομική
υπηρεσία να τα βρίσκει σκούρα από τους μπράβους - υπαλλήλους της ίδιας της
Λαχαναγοράς.</em> Αυτοί οι δεύτεροι φαντάζουν στα μάτια μου ως οι άρχοντες της
παρανομίας, σωματικής και ψυχικής. Είναι Έλληνες, με το ύφος χιλίων καρδιναλίων
ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους, άξεστοι τύποι που φέρονται στους αλλογενείς σα να
είναι σκουπίδια. Το τελευταίο με ενόχλησε περισσότερο από όλα και έγινε ο λόγος
που θέλω να μάθω περισσότερα για τους ανθρώπους που δουλεύουν στη Λαχαναγορά.
Ξεκίνησα με την πλειονότητα, τους αλλοεθνείς που το μεγαλύτερο μέρος τους είναι
οικονομικοί μετανάστες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
Περισσότερα στο <a href="http://lcitynews.blogspot.gr/2012/09/by-manos.html" rel="nofollow" target="_blank"><em>Loutraki City News</em></a></div>
Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-1167620699209896482012-09-20T09:50:00.002-07:002012-09-20T23:03:57.060-07:00Following the 'State'<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="191" src="http://1.bp.blogspot.com/-dccyG7uZ1HA/UFbp_HQLsTI/AAAAAAAADKE/-0PaKDLx9f8/s400/CNN_logo%5B1%5D.jpg" width="400" /></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Πάει καιρός που η Digea και οι "Ευρωπαϊκές
Οδηγίες" σίγησαν τα ελληνικά κανάλια από τον δέκτη μου, μαζί με τα αποκρουστικά,
τρομοκρατικά κεντρικά δελτία τους.. για την ενημέρωσή μου λοιπόν προτιμώ -
αναγκαστικά - το CNN, το μόνο κανάλι που έχει απομείνει στο χαζοκούτι
μου..</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Στο θέμα μας λοιπόν... <i><b>Following the
"State"</b></i> ο τίτλος μου και πολλοί από εσάς θα αναρωτιούνται ποιό είναι
αυτό το "State", είναι μια κατάσταση ή μια Πολιτεία; Το κεφαλαίο S. παραπέμπει
με βεβαιότητα στο δεύτερο.</div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<i>Ποιοι είναι όμως αυτοί που ακολουθούν τη
ροή αυτής της Πολιτείας; Όλοι εμείς, η απάντησή μου.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο CNN έχουν ξεσκιστεί να μιλάνε για
το νέο Αντί-Αμερικανικό ρεύμα που φαίνεται να ξεσπά στις χώρες της "Άνοιξης"
- τις χώρες που πολύ πρόσφατα πέρασαν από πρότερα φασιστοειδή καθεστώτα σε
καθεστώτα υποτιθέμενης Δημοκρατίας, με ανεπιτυχείς μεταγγίσεις Δημοκρατικού
αίματος σε σώματα - Λαούς που ιστορικά η αντίστασή τους σε ξενόφερτες
μεταγγίσεις ήταν καταστροφική.<br />
Καταστροφική γιατί αυτοί οι Λαοί ζουν σε
συνθήκες συνεχούς πολέμου. Ενός πολέμου που οι βάσεις του βρίσκονται άναρχα
στοιβαγμένες σε θρησκευτικά πρότυπα και ιδεώδη που σήμερα καθρεφτίζονται στην
καθημερινότητα και στην πολιτική τους, μια μίξη που οδηγεί σε υπέρτατο φανατισμό
τα συμφέροντα, την κοινωνία και τον πυρήνα τους. [...]</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Περισσότερα στο <a href="http://lcitynews.blogspot.gr/2012/09/following-state-by-manos.html" rel="nofollow" target="_blank"><em>Loutraki City News</em></a></div>
</div>
Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-42691166950817490512012-06-20T02:08:00.002-07:002012-06-20T02:08:45.472-07:00Δεν ξεχνάω να Θυμάμαι *<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: black; line-height: 22px; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 4px; position: relative; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="http://2.bp.blogspot.com/-GfpPz7AI7DQ/T-GDOc1OAWI/AAAAAAAAAUg/H8ym-qKVRNA/s1600/tumblr_m351f3fPd81r3fdyxo1_1280.jpg" imageanchor="1" style="color: #c95f5f; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-GfpPz7AI7DQ/T-GDOc1OAWI/AAAAAAAAAUg/H8ym-qKVRNA/s320/tumblr_m351f3fPd81r3fdyxo1_1280.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption"><span style="font-family: inherit; font-size: small;">Photo by Contantine Belias</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; line-height: 22px; text-align: center;">
<i><span style="font-family: inherit;">όλα όσα με κάνουν <b>*ευτυχισμένο</b></span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; line-height: 22px; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><a href="" name="more" style="line-height: 22px;"></a></span><div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Καθημερινά αντιμετωπίζεις τόσο διαφορετικά πράγματα.</span></div>
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Η ικανοποίηση που νιώθεις όταν βλέπεις έναν όμορφο άνθρωπο και η απογοήτευση που έρχεται όταν τον χάνεις. Τελικά καταλήγεις πως δεν χάνεις κάτι γιατί όλα μετρώνται με τις στιγμές, με αυτά που κάνεις όσο χρόνο είσαι μαζί του.<br /><br />Είναι ανθρώπινο να νιώθεις πράγματα για τους περιπατητές δίπλα σου / όμορφα πράγματα και λιγότερο όμορφα πράγματα. Εδώ είναι που δεν πρέπει να ξεχνάς την ιστορία σου και όσα έχεις ήδη δει / μην ξεχνάς, η κριτική σου ικανότητα γίνεται ισχυρότερη και διαλέγεις καλύτερα.</span></div>
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
Περισσότερα στο <a href="http://lcitynews.blogspot.gr/2012/06/by-manos_20.html" rel="nofollow" target="_blank"><i>Loutraki City News</i></a></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-76469897278364924912012-06-19T02:00:00.000-07:002012-06-20T01:46:08.172-07:00Θέλω... *<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://4.bp.blogspot.com/-Pjd6Lt7Qjk0/T99ktpkLc7I/AAAAAAAAAUU/BbndwRJTAjk/s320/%CE%93%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1.jpg" />
</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; line-height: 22px; text-align: center;">
<i><b><span style="color: #073763;"><span style="font-family: inherit;">..να ζω τα όνειρά μου..</span></span></b></i></div>
<span style="font-family: inherit;"><br style="line-height: 22px;" /><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8669025295795301924" name="more" style="line-height: 22px;"></a></span><br />
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">είμαι στη θάλασσα και βλέπω τους γλάρους που πετούν / το δεύτερό μου μπάνιο / η θάλασσα με ηρεμεί / ότι με ηρεμεί με κάνει να σκέφτομαι πιο καθαρά</span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br style="line-height: 22px;" /></span><br />
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">βλέπω τα πουλιά που πετούν</span></div>
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">αναρωτιέμαι αν άλλαξε κάτι για αυτά με την αλλαγή της κυβέρνησης</span></div>
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px; text-align: left;">Περισσότερα στο </span><a href="http://lcitynews.blogspot.gr/2012/06/by-manos_19.html" rel="nofollow" style="background-color: white; line-height: 18px; text-align: left;" target="_blank"><i>Loutraki City News</i></a></span></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-46344559033311256932012-06-11T02:59:00.000-07:002012-06-11T03:03:07.947-07:00Η Δύναμη των άκρων είναι η Βία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="341" src="http://3.bp.blogspot.com/-CC6Hw6PVTj0/T9RiemSnSxI/AAAAAAAAATk/SsW0kF6ar0k/s400/there+is+a+light+that+never+goes+out.jpg" width="400" />
</div>
<br />
<i style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit;"></span></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit;"><i>Come.</i></span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit;"><i>Let us be friends, for once.</i></span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit;"><i>Let us make life easy on us.</i></span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit;"><i>Let us be lovers, and loved ones.</i></span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit;"><i><span style="color: blue;"><b>The Earth</b></span> shall be left to no one.</i></span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit;"><i>Elif Shafak</i></span></i></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: inherit;">Πόσο πιο εύκολα θα είναι τα πράγματα αν μάθουμε καλά αυτή τη φράση;</span></i></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>Πόσο πιο όμορφο θα είναι τελικά το περιβάλλον όπου ζούμε;</i><br /><i>Πόσο "άνθρωποι" είμαστε;</i></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Είναι τα ερωτήματα που - πέραν των πολιτικών ερωτημάτων - γεννιούνται στις μέρες μας. Βγαίνεις έξω και δεν ξέρεις τι θα σου τύχει. Όχι γιατί κάτι έχει αλλάξει, πάντα είχε το ίδιο ακριβώς μοτίβο η "πραγματικότητα" μας, αλλά γιατί <b>κάτι δείχνει να ξεσπάει</b>, αφήνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται.. <i>Όταν δεν μπορείς να κάνεις εσύ κάτι, τι να κάνω εγώ;</i></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i><br /></i></span></div>
<span style="font-family: inherit;">Περισσότερα στο <a href="http://lcitynews.blogspot.gr/2012/06/by-manos_11.html" target="_blank"><i>Loutraki City News</i></a></span></div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-51236133279023882502012-06-08T00:51:00.000-07:002012-06-11T03:03:31.724-07:00Ελληνική Τηλεόραση για ΠΑΝΤΑ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Τι με έμαθε το χθεσινό "περιστατικό" στο Πρωινό ΑΝΤ1</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img height="250" src="http://arxisintaktis.files.wordpress.com/2011/05/greece-flag-wallpapers-1680x1050.jpg" width="400" /> </div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Δεν σου κρύβω πως: δεν το είδα ζωντανά, ενημερώθηκα πολύ αργότερα για αυτό και αναγκαστικά εντέλει το είδα και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα πάντα ισχύουν στην παραπάνω πρόταση εκτός από ένα. Δεν έμεινα με το στόμα ανοιχτό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i>- Ποιος δεν ήξερε το ποιόν του Κυρίου Κασιδιάρη από τους ιθύνοντες του ΑΝΤ1;</i></i></div>
<i>
</i><br />
<div style="text-align: justify;">
Θέλει μάλλον πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι ένας οξύθυμος - και όχι μόνο - άνθρωπος που μεγάλωσε από τα 15 του χρόνια με <b>στρατιωτικές μεθόδους</b> θα παρεκτραπεί, θα "σηκώσει χέρι" και θα απειλήσει τους παρευρισκομένους.. Όχι δεν θέλει. Μην αυταπατάσαι, <b>ο ΑΝΤ1 ήξερε πολύ καλά ΤΙ σου πλάσαρε.</b></div>
<br />
Περισσότερα στο <a href="http://lcitynews.blogspot.gr/2012/06/by-manos_08.html"><i>Loutraki City News</i></a></div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-16977657477185929002012-06-06T02:55:00.003-07:002012-06-06T03:01:06.025-07:00Η διάλυση της άλλοτε ενωμένης Ευρώπης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<i>..η απειλή δεν είναι εξωτερική, είναι εσωτερική και επικίνδυνη..</i></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img height="256" src="http://www.topmelodyfm.gr/wp-content/uploads/2010/11/j03994061.jpg" width="320" />
</span></div>
<br />
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Ακούγοντας για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σου έρχεται στο μυαλό η σταδιακή αποχώρηση των εθνικών κρατών από τον ιστό της συνομοσπονδίας και υπό άλλες συνθήκες αυτός ο <i>εξωτερικός</i> συλλογισμός δεν θα ήταν άτοπος.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Σήμερα οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε όμως είναι εντελώς διαφορετικές. Σε προηγούμενο άρθρο μου μίλησα για τη σταδιακή ανάπτυξη των τρίτων χωρών σε τέρατα οικονομίας. Σήμερα θα μιλήσουμε για τους εσωτερικούς κινδύνους. Αυτούς, που με την αρχή των εθνών - κρατών οι τότε ηγεμόνες της Ευρώπης αποφάσισαν ότι ανήκουν στο παρελθόν, ότι οι λαοί έπεσαν σε χειμέριο ύπνο. Θα δανειστώ μια ατάκα από το αγαπημένο μου <b>"Game of Thrones"</b> και θα σου πως πως <i>"Γεννηθήκαμε το καλοκαίρι, ο χειμώνας έρχεται και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.."</i></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i><br /></i></span></div>
Περισσότερα στο<i> <a href="http://lcitynews.blogspot.gr/2012/06/by-manos.html" target="_blank">Loutraki City News</a></i></div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-23675666809534062462012-05-25T02:09:00.003-07:002012-05-25T02:11:26.478-07:00Ονειρέψου ρε, τι σου ζητάμε;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-rXwQ7JQBa4E/T79L3_FKPzI/AAAAAAAAASI/glEwxYf18kw/s1600/Sunset.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="301" src="http://1.bp.blogspot.com/-rXwQ7JQBa4E/T79L3_FKPzI/AAAAAAAAASI/glEwxYf18kw/s400/Sunset.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background-color: white; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">[...]<i> Θέλω ο κόσμος να ονειρεύεται. Θέλω να γίνουμε και πάλι άνθρωποι.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Αν δεν έχεις να δώσεις σε υλικά, δώσε σε χαμόγελο. Κάθισε δίπλα σε έναν άνθρωπο, δες πως δεν έχει ανάγκη ελεημοσύνη, αλλά παρέα. Δείξε του πως λάμπεις όταν ονειρεύεσαι, μάθε του ένα τραγούδι. [...]</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background-color: white; line-height: 22px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Περισσότερα στο <i><a href="http://lcitynews.blogspot.com/2012/05/by-manos_25.html#more" target="_blank">Loutraki City News</a></i></span></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-91304515308415975162012-05-24T02:19:00.000-07:002012-05-25T02:09:53.106-07:00Η "Πολιτικοί" δεν κοιμάται ποτέ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-UtkZ-w4hr3Y/T738Y2GzBlI/AAAAAAAAARQ/gak_uR8hwgI/s1600/Spomenik_18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="http://1.bp.blogspot.com/-UtkZ-w4hr3Y/T738Y2GzBlI/AAAAAAAAARQ/gak_uR8hwgI/s400/Spomenik_18.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
[...]<i style="font-weight: bold;"> Αυτό το <<<άγνωστο>>>, θα το πιάσουν αύριο οι δημοσιογράφοι από δω, θα το πιάσουν από κει και θα το κάνουν "Το Θέμα". Θα παραλείψουν για μια ακόμη φορά ότι οι συζητήσεις - που σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές τους μένουν μόνο στις συζητήσεις - γίνονται το βράδυ δημιουργώντας φανταστικές εικόνες στα νυχτερινά όνειρα - εφιάλτες των ανθρώπων. </i>[...]</div>
<div style="font-weight: bold; text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="font-weight: bold; text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Περισσότερα στο <a href="http://lcitynews.blogspot.com/2012/05/by-manos_24.html" target="_blank"><i>Loutraki City News</i></a></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-60371538851689310302012-05-22T08:19:00.003-07:002012-05-25T02:10:23.940-07:00Αυτοί, πίσω από την κουρτίνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-bl_BVONXgH4/T7uvFw2KEVI/AAAAAAAAAQM/zB2k2tF-FVk/s1600/naruto-shippuuden-wallpaper-forest.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-bl_BVONXgH4/T7uvFw2KEVI/AAAAAAAAAQM/zB2k2tF-FVk/s320/naruto-shippuuden-wallpaper-forest.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: inherit;">Πολιτικέ, πες αλεύρι...</span></i></div>
<i style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ο Μανώλης σε γυρεύει!</span></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">Συχνά προβληματίζομαι μήπως ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν / σε έναν κόσμο που η <b>σκέψη</b> δεν μπαίνει σε καλούπια, που η <b>τροφή</b> δεν είναι μασημένη και που τα <b>όνειρα</b>, οι <b>φιλοδοξίες</b> και τα <b>θέλω</b> μου δεν μπαίνουν στη φορμόλη... [...]</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">Περισσότερα στο... <a href="http://lcitynews.blogspot.com/2012/05/by-manos.html" target="_blank"><i>Loutraki City News</i></a></span></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-40363315082829812392012-05-15T07:03:00.000-07:002012-05-15T07:03:20.736-07:00Πάμε πάλι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
...σε εκλογές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Ζούμε σε ζοφερές εποχές για την ανθρωπότητα"</i> άκουσα σήμερα ενώ ήμουν στο Πάντειο και μια κοπέλα έκραζε σαν νταλικέρης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Ναι, ζούμε."</i> σκέφτηκα από μέσα μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το δούλεψα πολύ - ο κόσμος έχει αγανακτήσει, όχι μόνο για τα οικονομικά μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας (και πράσσειν άλογα) αλλά και για την ανευθυνότητα που σε βαράει κατακούτελα αντικρίζοντας τους <b><i>άξιους</i></b> πολιτικούς αρχηγούς μας. Ενώ η Ελλάδα την τελευταία εβδομάδα και κάτι ζει μια μετεκλογική περίοδο, τα κόμματα εξουσίας - και όχι μόνο - ζούσαν σε προεκλογική περίοδο, παρότι εκλογές, για όσους δεν ξέρουν / δεν απαντούν / δεν ψήφισαν <b><u>έγιναν</u></b> στις 6 Μαΐου..</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το σκηνικό γνωστό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Σαμαράς θα κάνει τα πάντα για να γίνει Πρωθυπουργός.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Βενιζέλος θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει ενωμένο (να διαλύσει θα έλεγα εγώ) το ΠΑΣΟΚ.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Τσίπρας είδε την γλύκα της εξουσίας - που από το 4% πήγε στο 16% - και θέλει κι άλλο.. Ανοργασμικός είναι;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Η Παπαρήγα είναι - ως πάντα - στον κόσμο της.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Κουβέλης κάνει πως δεν ξέρει τίποτα.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Η Μπακογιάννη πενθεί.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Μιχαλιολιάκος γράφει ωδή προς τον Αδόλφο Χίτλερ.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>...και ούτω καθεξής.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το θέμα δεν είναι οι επιδιώξεις ή τα όνειρα ή τα θέλω των πολιτικών αρχηγών.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το θέμα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν. Ο καθένας <i>"διάβασε"</i> διαφορετικά το εκλογικό αποτέλεσμα, παρότι αυτό ήταν σαφές...</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>"ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΊΤΕ".</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>"ΜΗ ΜΑΣ ΓΡΆΦΕΤΕ ΆΛΛΟ ΣΤΑ @ΡΧΊΔΙ@ ΣΑΣ".</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>"ΠΆΡΤΕ ΑΠΟΦΆΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΕΛΤΙΏΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΉ ΜΟΥ."</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Παρόλα αυτά σπατάλησαν πολύτιμο χρόνο πετώντας το μπαλάκι ο ένας στον άλλο. Οι Έλληνες και όσοι πολίτες αυτού του χώρου σας ψήφισαν, δεν σας ψήφισαν για να παίζετε με το τόπι σας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Προσέξτε. Ο κύκλος γυρίζει, μπορεί κάποια στιγμή να παίζετε με δύο μπαλάκια.</i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><u>Τα αρχίδια μας.</u></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><u><br /></u></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ. Ζούμε σε ζοφερές εποχές γιατί όλα αυτά τα δεδομένα, μόνο σε δημοκρατία δεν φέρνουν. Η παραπάνω τακτική των κομμάτων και των αρχηγών τους, παραβιάζει και ακυρώνει την βούληση του - και καλά - κυρίαρχου λαού. <u><b>Αυτό δεν είναι δημοκρατία..</b></u></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-23605159908191344342012-05-09T14:16:00.001-07:002012-05-09T14:21:32.625-07:00Το Φαινόμενο "Χρυσή Αυγή"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-SqasPjxDJ28/T6rfvP-3-FI/AAAAAAAAAO4/kIlLMT09jr8/s1600/HA1cover.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://1.bp.blogspot.com/-SqasPjxDJ28/T6rfvP-3-FI/AAAAAAAAAO4/kIlLMT09jr8/s200/HA1cover.jpg" width="145" /></a><i>Ήταν εδώ και καιρό "κοινό μυστικό" πως στις εκλογές της 6ης Μαϊού η <a href="http://xryshaygh.wordpress.com/">Χρυσή Αυγή</a> θα έπαιρνε υψηλό ποσοστό - άνω του 3% - που θα της έδινε το εισιτήριο για την αίθουσα της Βουλής των Ελλήνων. Αυτό που δεν ξέραμε, ή που δεν μας έλεγαν, είναι πως το ποσοστό θα ήταν αρκετά μεγαλύτερο από το αναμενόμενο, δίνοντας σε ένα "ακροδεξιό" - "νεο-ναζιστικό" κόμμα 21 "ολόκληρες έδρες" για να εκπροσωπείται στη Βουλή. Οι 21 αυτές έδρες αντιστοιχούν στο 6,97 % των έγκυρων ψήφων, που με νούμερα μεταφράζεται σε 440.894 ψήφους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την επομένη των εκλογών τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης "έπεσαν από τα σύννεφα" βλέποντας τα μεγάλα αυτά ποσοστά, παρότι και οι ίδιοι βοήθησαν στην προβολή αυτών που αμέσως μετά "έκραζαν".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρόβλημα δεν είναι ότι μπήκε η Χρυσή Αυγή στη Βουλή ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα που δεν συμφωνεί με τα δημοσιογραφικά κοράκια. Το πρόβλημα είναι το έλλειμμα δημοκρατίας που παρατηρείται στο ελληνικό πολιτικό σύστημα τα τελευταία...χμ, 30 χρόνια.</div>
<div style="text-align: justify;">
- Τόσα είναι τα χρόνια που με διχαστικά διλήμματα τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έπαιρναν ψήφους τρομοκρατώντας τον κόσμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
- Τόσα είναι τα χρόνια που τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έπαιρναν ψήφους δίνοντας υποσχέσεις στους ψηφοφόρους που εν τέλει δεν πραγματοποιούσαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
- Τόσα είναι τα χρόνια που τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έπαιρναν ρουσφετο-ψήφους με ευρωπαϊκές ή / και παγκόσμιες εταιρίες και επιφανείς Έλληνες πολίτες.</div>
<div style="text-align: justify;">
- Τόσα είναι τα χρόνια που τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα σπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα για δικές τους "δουλειές" ανακόλουθες με την ανάπτυξη που τόσο ευαγγελίζονταν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν κάποιος, κάπου, κάποτε "πιανόταν στα πράσα", η Βουλή που έχει τους δικούς της κανόνες - αγνοώντας το δικαστικό σώμα - τον έβγαζε αθώο εν μια νυκτί, εν ανάγκη τον φυγάδευε στο εξωτερικό για λίγους μήνες ή έκανε τα στραβά μάτια μέχρι να παραγραφεί το έγκλημα. Παρεμπιπτόντως και εντελώς τυχαία τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έκαναν <b>αμήν</b> για να έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή, όχι μόνο για να περνούν πιο εύκολα αντισυνταγματικούς νόμους αλλά και για να μπορούν να αθωώνουν εαυτούς. Οι υπόλοιποι της Βουλής είτε αποσιωπούσαν - <i>παίρνοντας κάτω από τα έδρανα ύποπτες βαλίτσες</i> - είτε ξεκινούσαν λογύδριο στο κανάλι της Βουλής και μόνο εκεί καθώς τα μεγάλα κανάλια αρνούνταν να "παίξουν" τα εν λόγω θέματα..</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι αυτοί και άλλοι τόσοι οι λόγοι που έκαναν - και θα κάνουν - κόμματα τύπου Χρυσής Αυγής να μπουκάρουν στη Βουλή. Σε περιόδους κρίσης οι πολίτες ψηφίζουν με συναίσθημα - όχι λογική. Ψάχνουν ανθρώπους που μιλούν στο <i>"όνομα του έθνους"</i> και με ενδιαφέρον για την <i>"πατρίδα"</i> (δες Βασιλεία).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Στις επαναληπτικές εκλογές - που μάλλον έρχονται - έχουμε ανάγκη πίστης σε φρούδες ελπίδες, μετριοπαθείς πολιτικές και εκπροσώπους - τιμωρούς;</i></b></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-54185204145337898082012-05-04T15:12:00.000-07:002012-05-25T02:10:37.612-07:00Ποιος είναι οροθετικός;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.artsandthecity.gr/thumb.php?file=imagebase/53815.jpg&sizex=250" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.artsandthecity.gr/thumb.php?file=imagebase/53815.jpg&sizex=250" /></a><i>Σήμερα είδα μια Κυρία στο δρόμο. Ρακένδυτη και κουρασμένη, όμως αξιοπρεπής.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Πρέπει να ήταν πολύ όμορφη στα νιάτα της, σκέφτηκα. Πολωνή, Ρωσίδα, ποιος ξέρει.. Πώς να ήρθε εδώ άραγε; Πόσα πράγματα θα έχει να μοιραστεί..;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Δεν τόλμησα να τη ρωτήσω.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Καθημερινά αντιμετωπίζεις τόσες πολλές ιστορίες, άλλοτε τις φωνάζουν και άλλοτε στις ψιθυρίζουν.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
[...]</div>
<div style="text-align: justify;">
Η συνέχεια στο <i><a href="http://www.artsandthecity.gr/index.php?article=3233" target="_blank">Arts and the City</a></i></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-4855265086845663012012-02-11T15:00:00.000-08:002012-06-12T11:00:44.203-07:00Η "ανήλικη" Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="text-align: justify;">Η κατάσταση που ζούμε σήμερα είναι αποτέλεσμα της συγχώνευσης διαφορετικών προβλημάτων. Προβλημάτων που εάν είχαν διορθωθεί / σταμπαριστεί στην ώρα τους, σήμερα θα ζούσαμε λίγο - </span><i style="text-align: justify;">μην ονειρεύεσαι μεγάλα πράγματα</i><span style="text-align: justify;"> - καλύτερα.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Πρόβλημα 1</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Η κορύφωση του καπιταλιστικού συστήματος και των προϊόντων του. Η παγκόσμια ελίτ κάνει τα πάντα να σώσει, να βοηθήσει και να γλύψει τις τράπεζες. Η ίδια ελίτ στο εσωτερικό των χωρών υποβαθμίζει τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις και ανεβάζει "δικούς της" προκειμένου να κάνουν καλύτερα τη δουλειά. Επειδή όμως η οικονομία είναι πάνω απ'όλα πολιτική καθώς χρειάζεται νομιμοποίηση - <i>οικονομική πολιτική</i> - καταλήγουν στους υποβαθμισμένους - απαξιωμένους πολύ συχνά - πολιτικούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Πρόβλημα 2</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Το Ευρώ. Το κοινό μας νόμισμα μπάζει.. Βασίστηκε στην ανηλικότητα των κρατών - μελών με την ευλογία της Γερμανίας και δευτερευόντως της Γαλλίας. Όταν υπέγραψαν την είσοδο στο Ευρώ <b>2 στις 4 χώρες ήταν ανέτοιμες</b>, γεγονός που έφερε υπερβολικό δανεισμό - από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης <i>(βλ. Αμερική)</i>. Αποτέλεσμα; Χώρες οικονομικά ανέντιμες και υπερχρεωμένες αλλά υπό την προστασία του Ευρώ, ενός κοινού νομίσματος - που δυσκολεύει την κατάσταση στο εσωτερικό των χωρών αυτών καθώς <b>δεν δύναται υποτίμηση "ομοσπονδιακού νομίσματος"</b>. Με την οικονομική κρίση του 2008 το πρόβλημα ανατινάχθηκε σαν βόμβα μεγατόνων. Η Γαλλία - μητέρα πατρίδα της Ελλάδας και των περισσοτέρων εκ των προβληματικών χωρών - θέλοντας να σώσει τις κόρες της, αγοράζει συνεχώς τα ομόλογα / χρέη τους. Δεδομένου ότι πλήθος των ομολόγων αυτών βρίσκονται στο εξωτερικό <i>(βλ. Αμερική)</i> η Γαλλία γίνεται η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που πλήττεται από την οικονομική κρίση. Τι έγινε; Το είχατε ξεχάσει;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Πρόβλημα 3</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ηγεμονική στάση της Γερμανίας. Ο πατέρας της Ευρώπης βρυχάται επειδή βλέπει το παιδί του <i>(το Ευρώ)</i> να παραπαίει. Προσπαθώντας να σώσει το νόμισμα αλλά και να κρατήσει το καπιταλιστικό σύστημα - που τόσα έσοδα της φέρει - η Γερμανία θυμίζει κάτι από παρελθόν <b>*</b>. Η οικογένεια του Ευρώ και η αμοιβαιότητα μπήκαν στον κλίβανο με πρώτη εκτόπιση αυτή της Γαλλίας - λόγω επιμονής της στο σώσιμο των προβληματικών χωρών. Ακολουθούν και υπόλοιπες να είστε σίγουροι. <span style="font-size: x-small;"><b>* </b>Το τοίχος του Βερολίνου χώριζε τη Γερμανία σε Ανατολική και Δυτική. Το νέο αόρατο τοίχος που δημιουργείται διχοτομεί την Ευρώπη στα 4. Σε Ανατολικούς - Δυτικούς και Βόριους - Νότιους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Πρόβλημα 4</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Η μικρότητα (βλέπε + <a href="http://manosflouris.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html" target="_blank"><i>Πολιτικά Συναινετική "Αλήθεια"</i></a>) των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας. Αδυνατούν ή δεν θέλουν να δουν ένα κοινό μέλλον. Για αυτό στρέφονται στο παρελθόν / μιλούν συνεχώς για αλλαγές που θα φέρουν την Ελλάδα μπροστά. Πρέπει κάποιος να τους υπενθυμίσει ότι εφόσον ευαγγελίζονται αλλαγές στο status quo θα πρέπει να ανατρέξουν στην πλούσια ελληνική ιστορία. <i><b>Έως τώρα όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν πάνω σε εθνικές τραγωδίες.</b></i> Αν αυτός είναι ο στόχος τους ας πάρουν μια απόφαση. Οι επιλογές είναι δύο: μένουμε ως έχουμε με συνεχή μέτρα λιτότητας που δημιουργούν ελλείμματα καθηλώνοντας την ανάπτυξη ή περνάμε στην μια κι'έξω επιλογή - την χρεοκοπία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η δεύτερη <b>πολιτική</b> επιλογή προϋποθέτει σοβαρότητα και αποφασιστικότητα από τους εξουσιάζοντες - <i>και δεν ξέρω κατά πόσο τη διαθέτουν</i>. Με τον αέρα της Νέας Ελληνικής Δραχμής (βλέπε + <a href="http://manosflouris.blogspot.com/2012/02/blog-post_01.html" target="_blank"><i>Με το ίδιο Νόμισμα</i></a>), η Ελλάδα ναι μεν μπαίνει στην απομόνωση - μια μεγάλη αλήθεια - αλλά αυτή <b>μπορεί</b> και <b>να είναι</b> η αφετηρία της αλλαγής και της νέας αρχής.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-Oo8LQopXEss/TzZquOrm45I/AAAAAAAAAJk/M1a4Qb0WPnM/s200/drachmes-660_0.jpg" />
</div>
<br />
<div>
<b>Υ.Γ. </b>Για την ιστορία η γειτονική Τουρκία από το 1995 μέχρι το 2004 λόγω πρωτοφανούς εθνικής οικονομικής κρίσης υποτίμησε τη Τουρκική Λίρα <i>(τόσο που έχει γραφτεί και στο Ρεκόρ Γκίνες ως το πιο υποτιμημένο νόμισμα του κόσμου)</i>. <b>Τον Δεκέμβριο του 2003 το κοινοβούλιο αποφάσισε την αποδέσμευση από το Δ.Ν.Τ. και τους δανειστές με τη Νέα Τουρκική Λίρα (αφαιρώντας μερικά μηδενικά από το νέο νόμισμα ΚΑΙ το χρέος).</b></div>
<div>
Η Νέα Τουρκική Λίρα χρησιμοποιήθηκε από το 2005 μέχρι το 2009 - έτος που η Τουρκία είχε γίνει πλέον αναπτυξιακό τέρας - όπου επανήλθε η Τουρκική Λίρα ως νόμισμά με τα αρχικά - πολύτιμα - <b><i>μηδενικά</i></b> του.</div>
</div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-12956467576469828222012-02-04T19:30:00.000-08:002012-05-09T03:30:08.283-07:00Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i style="text-align: justify;">...ή αλλιώς Γ.Α.Π. > ακούγεται αστείο / σαν κάποιο χάπι / ή κάποιον κοινωφελή οργανισμό.</i><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 2009 όταν είμαστε ακόμα στην προεκλογική φάση είχα πραγματικά ενθουσιαστεί από το όραμα αυτού του ανθρώπου. Τελικά με πιέσεις από την οικογένεια μου <i>(από την οικογένεια; ΠΟΤΈ!)</i> πήγα να ψηφίσω παρότι δεν ήθελα. Φυσικά ψήφισα αυτόν που μου είχε κάνει περισσότερη εντύπωση. Όχι για τα λόγια τα μεγάλα αλλά γιατί τα μάτια του μου έδειχναν έναν σίγουρο άνθρωπο που έχει <b>όρεξη</b> και <b>πείσμα</b> να τα καταφέρει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Φυσικά τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι όπως περίμενε. Δεν ήρθαν όμως και έτσι όπως περίμενα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- Θεωρώ πως περίμενε ότι οι - όποιοι - συνδικαλιστές / κομματόσκυλα, βασισμένοι στο <i>"Ο πατέρας του μας έδωσε όλα αυτά - κάτι θα ξέρει ο γιόκας του.."</i> θα έρχονταν στο τραπέζι του διαλόγου όταν αυτό χρειαζόταν. Ίσως περίμενε πως το κόμμα του, θα ξεπερνούσε την παρελθοντική τακτική του <i>η τρελή η αλεπού πάει στο ξένο το κοτέτσι</i> και θα στήριζε τις αποφάσεις του. Οι δυσκολίες φάνηκαν από τον Ιανουάριο του 2010 όταν κάλεσε τους εταίρους στο τραπέζι της διαβούλευσης και τελικά πήρε τα @@@ του. Απεργίες / πόλωση και ένας κρατικός μηχανισμός που - παρότι νέος - βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού / σαν στο τέλος του κόσμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- Πίστευα πως τα πράγματα θα καλυτέρευαν. Από μικρός έβλεπα τους γονείς μου να περνούν δύσκολα, από τη στιγμή όμως που ενηλικιώθηκα και έγινα ολίγον μέρος του Συστήματος κατάλαβα πως η καθημερινή εξωτερική πραγματικότητα είναι χειρότερη. Πήγαινα πλέον εγώ για τα φάρμακά μου <i>(μέχρι τότε έτρεχε η μαμά)</i>, είχα το δικό μου εισόδημα και έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνος μου και όλα τα σχετικά. Όταν μπήκα στο Πάντειο το 2007 ο μπαμπάς από τη χαρά του μου πήρε αμάξι και καθιέρωσε το επίδομα. Δεν δούλευα πλέον γιατί δεν χρειαζόταν / είχα λεφτά στην άκρη και τα 200 € το μήνα ήταν ότι πρέπει..</div>
<div style="text-align: justify;">
Η κατάσταση δυσκόλεψε και το 2009 είχα ακόμα κάποια λεφτά στην άκρη και ήξερα πως μπορώ να τα καταφέρω. Με τις εκλογές περίμενα πολλά όπως ένα κοινωνικά δίκαιο κράτος - βασισμένο στις αρχές του φιλελευθερισμού / με μη κυβερνητικές οργανώσεις και τα λοιπά. <i>Ένα όραμα ενός πολιτικού μέσα μου είχε πάρει πελώριες διαστάσεις...</i> Φανταζόμουν τους συμπολίτες μου - σηκωμένους από τους καναπέδες, να τρέχουν από δω και από κει / να βοηθούν τον κόσμο...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Έρχομαι στο σήμερα...</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Γ.Α.Π. πλέον δεν είναι στη Πρωθυπουργία. Το κυβερνητικό του πρόγραμμα δεν πήγε όπως θα'θελε, ο κόσμος εξεγέρθηκε εναντίον του και εναντίον της εφαρμοσμένης πολιτικής του. Το κόμμα που εκπροσωπεί <i><b>διχάστηκε</b></i> <i>(όχι ότι ήταν ποτέ ενωμένο)</i> και ο ίδιος βρίσκεται <b>χαμένος / κρυμμένος καθώς λογικά φοβάται για τη ζωή του</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε αυτό το σήμερα έχουμε Πρωθυπουργό τον Κο. Λουκά Παπαδήμο. Το βιογραφικό του έχει ένα σωρό <b><i>λαμογιές</i></b> <i>(είναι αυτός που έσπρωξε για να μπει η Ελλάδα στο € και μαγείρεψε τουρλού με την Goldman Sachs)</i> αλλά παρόλα αυτά είναι αυτός που καλείται να <b>"βοηθήσει"</b> την Ελλάδα και να συμβάλει στην ανάπτυξή της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο πολιτικός ιστορικός του μέλλοντος θα έχει μάλλον πολλά να "πει" και να γράψει.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα ο Γ.Α.Π. είναι <b>Ο Προδότης</b>. Μπορεί σε λίγα χρόνια να είναι ένας ακόμα επιφανής ήρωας - δεδομένου ότι η ιστορία προβάλει μόνο τα ανδραγαθήματα;</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ήρωας > Γιατί είναι αυτός που δεν δέχθηκε να πρωτοστατεί στη πιο κρίσιμη στιγμή του ελληνικού έθνους</i><br />
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li><b><i>όταν η Ελλάδα υποχρεώνεται να προβεί σε νέα μέτρα λιτότητας / μεγαλύτερης ύφεσης</i></b></li>
<li><b><i>όταν τα πολιτικά δικαιώματα σέρνονται με πρώτο το δικαίωμα της ψήφου που παίρνει παράταση διετίας</i></b></li>
<li><b><i>όταν οι πολίτες αυτής της χώρας δεν μπορούν να δουν κοινό μέλλον, βασική προϋπόθεση για την Εθνική ενότητα</i></b></li>
<li><b><i>όταν η Ευρώπη και το Δ.Ν.Τ. επιστρέφουν την Ελλάδα με τη μηχανή του χρόνου στο Μεσαίωνα / εργατικά / κοινωνικά / πολιτικά / οικονομικά / συνθετικά</i></b></li>
<li><b><i>και όταν η Ευρώπη τραβάει το χαλάκι του € κάτω από τα πόδια μας</i></b></li>
</ul>
<br />
<div style="text-align: justify;">
..έρχεται ο Παπαδήμος και τα τσιράκια του να αποτελειώσουν αυτά που ο Παπανδρέου και το διαλυμένο πολιτικό μας Σύστημα απέτυχε / <i>δεν δέχθηκε</i> να πραγματοποιήσει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Αυτή την Ελλάδα θέλουμε;</b></i></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-87866838509738475712012-02-03T16:30:00.000-08:002012-05-09T03:30:16.250-07:00It remains Anonymous<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="text-align: justify;">Η μέρα μου φανταστική αλλά και περίεργη.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
Φανταστική γιατί πέρασα 2 μαθήματα / γιό!</div>
<div style="text-align: justify;">
Περίεργη γιατί μια παρεξήγηση που δεν κατάλαβα πως προέκυψε / σκοτείνιασε / χάλασε την συνέχειά μου. Προσπάθησα να μάθω λόγους αλλά η διαλλακτικότητα πήγε περίπατο.. Ελπίζω να επιστρέψει.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Μπαίνω σπίτι λοιπόν και ακούω από την αδερφή μου ΤΑ ΝΕΑ! Οι Anonymous "χτύπησαν" το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Σας παραθέτω <a href="http://dai.ly/x2URCu" target="_blank">link</a> για να δείτε το βίντεο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>"Αυτό που συμβαίνει τώρα στη χώρα σας είναι απαράδεκτο. Ανεβήκατε στην εξουσία για να εκφράσετε τις επιθυμίες και του λαού σας και έχετε αποτύχει απαξιωτικά.<br />Σκοτώσατε το πιο ιερό πράγμα της χώρας σας που είναι η δημοκρατία. Οι ίδιοι σας οι πολίτες σας μισούν εσείς τους κοιτάτε χωρίς να κάνετε τίποτα για να το αποτρέψετε. Μπήκατε στο ΔΝΤ, χωρίς την έγκριση του λαού σας. Βάλατε τη δικτατορία στους ώμους τους.<br />Η αστυνομία εκμεταλλεύεται τη δύναμή της και επιτίθεται σε διαδηλωτές στο όνομα της δικαιοσύνης.<br />Αγνοήσατε τις προειδοποιήσεις μας αλλά τώρα εμείς έχουμε τον έλεγχο.<br />"Είμαστε οι Ανώνυμοι.... Δεν συγχωρούμε, δεν ξεχνάμε... έπρεπε να μας περιμένετε".</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Ο στόχος τους και το παρουσιαστικό τους <b>δεν είναι καθόλου τυχαία</b>. Σύμφωνα με τους ίδιους <i>Η Δικαιοσύνη έρχεται</i>. Το βίντεο -<b> που ελπίζω να ακουστεί σε όλο τον κόσμο</b> - πέρα του ότι λέει τα αυτονόητα <i>(εγώ και όσοι ξέρω ποτέ δεν έκλεβαν το Κράτος και το Κράτος μας έχει κυριολεκτικά γαμήσει)</i> ακούγεται επιτέλους και κάτι διαφορετικό από την <b>ηλίθια "Ευρωπαϊκή Πολιτική"</b> του <i>Οι Έλληνες είναι κλέφτες και πρέπει να πληρώσουν</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μας έχετε εκφυλίσει παλιόζωα της Κυβέρνησης και της "Ένωσης".</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν σας χρωστάμε τίποτα. Εσείς μας χρωστάτε τις αξίες που χάθηκαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υ.Γ.</b> Πάτε και ψάξτε τους Anonymous. Άμα τους βρείτε και τους "τιμωρήσετε" - με τους τρόπους που μόνο εσείς ξέρετε - <b>θα βγω στο δρόμο</b> και πάλι, <b>ενωμένος με όσους εναντιώνονται στο γαμημένο Σύστημα σας και τη "πολιτική της λιτότητας" - που μας έκανε να ξεχάσουμε πως είμαστε άνθρωποι και όχι άχρηστα εμπορεύματα.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Αμάν πια!</div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-57393812522307361912012-02-01T15:00:00.000-08:002012-05-09T03:30:26.334-07:00Με το ίδιο Νόμισμα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="text-align: justify;">Δεν συνηθίζω να πηγαίνω σε τράπεζες.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<b>1.</b> Γιατί τις σιχαίνομαι / έχουν πολύ κόσμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>2. </b>Γιατί οι υπάλληλοι, τις περισσότερες φορές είναι αγάμητοι / κάνουν 200 χρόνια να σε εξυπηρετήσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>3.</b> Γιατί είναι τράπεζες / βασικοί πρωταγωνιστές στην τραγωδία της οικονομικής κρίσης.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Είμαι επίσης άμπαλος / ξεχασιάρης / αδέξιος και συνηθίζω να χάνω τα πράγματά μου. Έχασα την κάρτα της Εθνικής Τράπεζας με τραγελαφικές διαδικασίες<i> (που δεν θες να ξέρεις γιατί θα χάσεις κάθε ιδέα για το ποιόν μου...)</i> και αναγκαστικά πήγα στο πλησιέστερο κατάστημα για να μου εκδοθεί καινούρια. Καθώς λοιπόν περίμενα τον συνήθη ύποπτο <i>(υπάλληλο απορροφημένο στην τσόντα που έβλεπε εχθές με την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε ρόλο καμαριέρας)</i> να τελειώσει με τις διαδικασίες / αιτήσεις κοιτούσα γύρω μου μπας και βρω κάτι άξιο παρακολούθησης. Το <i>μαγαζί</i> πήχτρα με γιαγιάδες και παππούδες που προφανώς ήρθαν για να πάρουν τη σύνταξη - sorry <i>τα ψίχουλα </i>- και παραδίπλα ένας μεγάλος πίνακας με συναλλάγματα. <i>"Εδώ είμαστε"</i> λέω από μέσα μου, και ξυπνάει το αναρχικό μου πνεύμα <i>(αυτό που του δίνω υπνωτικά)</i> <i>"Ηλίθια νομίσματα - άλλη μούρη αλλά τα ίδια σκ@τ@ είστε.".</i> Γρήγορα όμως, απάντησε το καπιταλιστικό μου πνεύμα <i>"Έλα *αναγκαίο κακό* είναι.. Το HTC που το βρήκες; Αντάλλαξες την αγελάδα στο χωριό;".</i> Εκεί ηρέμησα και απλά παρακολουθούσα, με το βλέμμα τρελής / σαρκοφάγας αγελάδας που είναι στο <b>*τσακ</b> να ορμήσει στον υπάλληλο και να του φάει τα σωθικά αν δεν κάνει λίγο πιο γρήγορα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πίσω στον ιντριγκαδόρικο πίνακα μου. Τι να δω; Μέσα σε όλα τα νομίσματα υπάρχει εν συνεχεία και αυτό <b>GRD (</b><i>Τι στον Πούτιν είσαι εσύ;)</i><br />
<br />
Ρωτάω τον υπάλληλο..</div>
<div style="text-align: justify;">
- Το GRD σημαίνει Greek Drachma? *</div>
<div style="text-align: justify;">
και παίρνω την αφοπλιστική απάντηση - χωρίς καν να κοιτάξει</div>
<div style="text-align: justify;">
- Εεε, όχι δεν νομίζω.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σκέφτομαι <i>"ΚΑΙ αγάμητος αλλά ΚΑΙ ηλίθιος είσαι του λόγου σου..Λάβε πέντε, ω αυνανιστά"</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Έρχομαι σπίτι και <b>Googlάρω</b> τα ευρήματα. Σύμφωνα με <b><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/GRD">Wikipedia</a></b> το <b>GRD</b> μπορεί να σημαίνει 10 αηδίες - που σίγουρα δεν είναι χρήσιμες σε τράπεζα - και κάτι ακόμα.. Ναι, αυτό που κατάλαβες <i>(ξεφτέρι μου εσύ)</i> Πιάσε και το <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_drachma"><b>link</b></a> να το δεις με τα ίδια σου τα μάτια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και αναρωτιέμαι - συμπεράσματα δεν μου αρέσει να μοιράζομαι δημοσίως.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>1.</b> Γιατί υπάρχουν πολλά γιαούρτια στον κόσμο και προτιμώ να τα τρώω παρά να τα λούζομαι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>2.</b> Γιατί δεν είμαι οικονομολόγος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>3.</b> Γιατί <i>"είχον τε κνησμόν οι όρχεις μου"</i> / ακόμα και το νόμισμα να αλλάξει, η ζωή μου δεν πρόκειται να αλλάξει >>> Οι πολιτικοί θα συνεχίσουν το <i>κλέψιμο</i> και τα απολεσθέντα θα γίνονται ωραίοι / φουσκωτοί λογαριασμοί στην Ελβετία ή παλατάκια στην Ανάβυσσο<i>...</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
- <i>Αναρωτιέμαι λοιπόν... Που ακριβώς πάει αυτή η πολιτικά χρεοκοπημένη χώρα;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- Είμαι <b>νέος</b> άνθρωπος. Νοιάζει κανέναν από δαύτους; Θέλω να ζήσω και να κάνω όνειρα. Ελεύθερα! <b>Να ζω με Αξιοπρέπεια. </b>Να μη νιώθω ρε γαμώτο ότι ζω επειδή *μου χαρίζεται* το Σύστημα.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- Προτιμώ την αλήθεια από τα ψέματα τους που βρίσκονται σε συσκευασία μπουμπουνιέρας. Παρατάτε μας με το Νταβός σας (σαν Γκαβός ακούγεται και ΓΚΑΒΟΙ είστε σίγουρα) και τις Συνόδους σας. Κάντε την δουλειά σας - όποια είναι - και κάντε τη γρήγορα. Να έχουμε χρόνο να συνηθίσουμε.<br />- ΑΣ ΒΓΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-SeDjLYdqf9Q/Tyk2YySLxfI/AAAAAAAAAJU/pKazWIYyiHM/s1600/IMAG0629.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-SeDjLYdqf9Q/Tyk2YySLxfI/AAAAAAAAAJU/pKazWIYyiHM/s320/IMAG0629.jpg" width="241" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<b>Υ.Γ. Πολιτική = Αρετή </b><i style="font-weight: bold;">(και όχι αρεστή)</i><b> επιστήμη που - δυστυχώς - εκπροσωπείται κυρίως από Ζώα.</b><br />
<span style="font-size: xx-small;"><b>*</b> αγάμητος: αυτός που δεν έχει παντρευτεί</span></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-88968000735615605112011-08-22T09:00:00.000-07:002012-05-09T03:30:51.550-07:00Nia Vardalos.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #073763; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">You only get one life so you might as well make it a happy one, and that's why I tend to just jump into things. I'm sort of a fearless idiot that way.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #073763; font-family: Georgia, serif; font-size: 13px;"><i>Nia Vardalos</i></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Georgia, serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
"Κλεισμένος σε 4 τοίχους, με μόνη συντροφιά ένα πακέτο τσιγάρα και ένα ηλίθιο παιχνίδι να μου ζαλίζει το κεφάλι!" (πόσο πιο άσχημα όταν είναι επιλογή σου).<br />
Αυτό ήταν πριν 3 μέρες. Μετά αποφάσισα να κατέβω στον κήπο και να περάσω τον χρόνο μου με την αγαπημένη μου ασχολία, την κηπουρική. Καθώς λοιπόν ασχολιόμουν με τη λεμονιά και αναρωτιόμουν πως στο καλό θα την κλαδέψω (είχα γεμίσει πληγές στα χέρια από τα αγκάθια), θυμήθηκα τον Κύριο Portokalos - ήρωα της ταινίας <i><b><a href="http://youtu.be/RfYF3TAST5E">My Big Fat Greek Wedding</a></b></i> - που για οποιαδήποτε πληγή είχε τη λύση - <i>"Try Windex!"</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Έτσι αντί να ψάξω για προμηθευτή Windex σε online κατάστημα, είπα να πάρω σβάρνα το Internet, να βρω να κατεβάσω την υπέροχη αυτή ταινία. Μια ταινία που περιγράφει με απίστευτο χιούμορ την καθημερινότητα των Ελλήνων όταν φεύγουν από την χώρα - όπου πηγαίνεις σπίτι τους 20 χρόνια μετά και νομίζεις ότι έχεις κάνει ταξίδι στο χρόνο (στην Ελλάδα - 20 χρόνια πίσω) - αλλά και τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας στην οποία έρχονται αυτοί οι άνθρωποι να ζήσουν. Πως άραγε τους αντιμετωπίζουν; Αστείρευτη γλυκύτητα και υπέροχο χιούμορ - από αυτό που σε κάνει να τουτουρίσεις από χαρά - αλλά και να σκάσεις από τη ζέστη - βρε παιδί μου. Δεν την έχεις δει; Ααα, χάνεις! Ελπίζω η Κα. Vardalos να μην παρεξηγηθεί, αλλά έχουμε οικονομική κρίση στο Ελλάδα (τα τελευταία 100 χρόνια) και επίσης δεν υπάρχει σε ΚΑΝΈΝΑ κατάστημα η συγκεκριμένη ταινία για αγορά... (Ναι, έψαξα.) Anyway, μπορείς κάλλιστα να την κατεβάσεις από <a href="http://isohunt.com/torrent_details/92960001/my+big+fat+greek+wedding?tab=summary">εδώ</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αφού λοιπόν θυμήθηκα τις απίστευτες ατάκες, της απίστευτης αυτής ταινίας είπα να ψάξω και για την "συνέχεια" της ταινίας το <i><a href="http://youtu.be/AkRMBRxC_Gk"><b>My Life in Ruins</b></a></i>, γυρισμένο, έτσι όπως το έπιασα, εξ'ολοκλήρου στην Ελλάδα. Πέρα από τις όμορφες εικόνες, είναι μια γλυκανάλατη ταινία (ρομάτζο), αλλά όμορφη, από αυτές που ξέρεις εν τέλει τι θα γίνει αλλά ανυπομονείς για τη συνέχεια. Μαγεία σε λέω - αλλά αυτό μπορεί να είναι και σημάδι του extraordinary ενθουσιώδη εαυτού μου.. Anyway, μπορείς ΚΑΙ αυτή να τη κατεβάσεις από <a href="http://isohunt.com/torrent_details/132047017/my+life+in+ruins?tab=summary">εδώ</a>. (Συγνώμη Κα. Vardalos, οικονομική κρίση - δεν φταίω εγώ, το πορτοφόλι μου, τους, των... όλων!)</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-nItmnMox_gE/TlD7ShBAFAI/AAAAAAAAAHQ/uRKZxkhkFXs/s1600/2009_my_life_in_ruins_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://1.bp.blogspot.com/-nItmnMox_gE/TlD7ShBAFAI/AAAAAAAAAHQ/uRKZxkhkFXs/s320/2009_my_life_in_ruins_001.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Τελικώς θα τις γράψω και τις 2 σε στικάκι και θα τις στείλω σε έναν πολύ καλό φίλο για να τις δει με την οικογένειά του. Δεν έχουν επισκευτεί ποτέ την Ελλάδα - παρότι το θέλουν πολύ. Η πρώτη ταινία - το <i>My Big Fat Greek Wedding</i> - εξυμνεί το Ελληνικό Γλέντι in the American Way - γεγονός που από μόνο του σε κάνει να θέλεις να είσαι και εσύ part of it, να πηδήξεις μέσα στην τηλεόραση και να μπεις στον χορό. Να είσαι χορτοφάγος και να έχεις την τρελή τη Θεία να σου προσφέρει αρνί <i>"You're a vegeterian? Well, that's ok, I'll make lamb"</i> (πείτε μου ότι αυτή δεν είναι Ελληνική συνήθεια;) και άλλα τόσα, που δεν θέλεις καν να τα αναφέρω, οι λέξεις είναι εντελώς διαφορετικές από την εικόνα και τον διάλογο (την βλέπω άνετα ξανά και ξανά). Η δεύτερη ταινία - το <i>My Life in Ruins</i> - ασχολείται με το Ελληνικό "Χαλαρά" βάζοντας όμορφες εικονικές πινελιές και ΠΟΛΎ σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα. Αμερικανιά αλλά ακόμα και έτσι πολύ καλό. Αν δεν έχεις δει εσύ ή κάποιος δικός σου τις ομορφιές της Ελλάδας, αυτή είναι η ταινία (μαζί με το Mamma Mia!)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ σταματάω την πολυλογία (έχεις να κατεβάσεις ταινίες, μην ξεχνάς) και σου παραθέτω ένα ακόμη Quote - οποία έκπληξη από την ίδια, πάλι!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="color: #073763; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">In many ways we are all sons and daughters of ancient Greece.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #073763; font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Nia Vardalos</span></i></span><br />
<br />
Την κάνω τώρα, πάω να αγοράσω καινούριο στικάκι! Opa!</div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-91024156266084699202011-08-20T15:30:00.000-07:002012-05-09T03:31:12.283-07:00The ones who walk away from Omelas.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="text-align: justify;">Ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, φίλος και συνοδοιπόρος μου έστειλε αυτή την ιστορία και με ώθησε να τη διαβάσω. Δεν σου κρύβω πως αρχικά αναρωτήθηκα για ποιο λόγο θα μου έστελνε κάποιος μια τόσο "όμορφη" και τόσο "αισιόδοξη" παρατήρηση ενός φανταστικού μέρους που δεν είναι αποτυπωμένο σε κανένα χάρτη.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Λίγα ήξερα. Μέχρι που έφτασα στο τέλος.</div>
<div style="text-align: right;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: right;">
<i>Ursula K. Le Guin</i></div>
<div style="text-align: right;">
<i>The ones who walk away from Omelas (1973)</i><br />
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με κωδωνοκρουσίες που έστειλαν τα σπουργίτια στον ουρανό, η Γιορτή του Καλοκαιριού ήρθε στην πόλη της Όμελας με τους λαμπερούς πύργους της πλάι στη θάλασσα. Τα ξάρτια των πλοίων στο λιμάνι αστραφτοβολούσαν από τα λάβαρα. Στους δρόμους ανάμεσα στα σπίτια με τις κόκκινες στέγες και τους βαμμένους τοίχους, ανάμεσα σε γέρικους και γεμάτους βρύα κήπους και κάτω από δεντροστοιχίες, πλάι σε μεγάλα πάρκα και δημόσια κτίρια, περνούσαν οι πομπές. Μερικές ήταν καταστόλιστες: ηλικιωμένοι άνθρωποι φορώντας μακριούς άκαμπτους μανδύες με μωβ και γκρίζα χρώματα, σοβαροί αρχιμάστορες, ήσυχες εύθυμες γυναίκες που κουβαλούσαν τα μωρά τους και φλυαρούσαν καθώς περπατούσαν. Σε άλλους δρόμους η μουσική έπαλλε δυνατότερα με ένα κυμάτισμα από γκονγκ και ταμπουρίνα, οι άνθρωποι πήγαιναν χορεύοντας, η πομπή ήταν χορός. Τα παιδιά μπαινόβγαιναν στο πλήθος και οι τσιρίδες τους υψώνονταν σαν τις διασταυρούμενες τροχιές των σπουργιτιών πάνω από τη μουσική και τα τραγούδια. Όλες οι πομπές κατευθύνονταν προς την βόρεια πλευρά της πόλης, όπου στο μεγάλο νερολίβαδο που ονομαζόταν Πράσινα Χωράφια, αγόρια και κορίτσια γυμνά στο λαμπερό αέρα, με λασπωμένα πόδια και αστράγαλους και μακρυά, λυγερά χέρια, προθέρμαναν τα δύστροπα άλογά τους πριν τον αγώνα. Τα άλογα δεν είχαν εξάρτυση, μονάχα ένα χαλινάρι. Στις χαίτες τους ήταν πλεγμένες λωρίδες ασημένιες, χρυσές και πράσινες. Ανοιγόκλειναν τα ρουθούνια τους και τριγυρνούσαν και καυχιόνταν μεταξύ τους· η έξαψή τους ήταν μεγάλη, αφού το άλογο είναι το μόνο ζώο που έχει υιοθετήσει τις δικές μας τελετές για δικές του. Μακρυά στο βορρά και στα δυτικά τα βουνά σχημάτιζαν ένα μισοφέγγαρο γύρω από τον κόλπο της Όμελας. Τόσο καθαρός ήταν ο πρωινός αέρας, που το χιόνι που ακόμα στεφάνωνε τις Δεκαοχτώ Βουνοκορφές φαινόταν να φλέγεται με λευκόχρυση φωτιά από πολλά χιλιόμετρα ηλιοφώτιστου αέρα πιο μακρύτερα, κάτω από το σκουρογάλανο του ουρανού. Ο άνεμος ήταν μόνο όσος χρειαζόταν για να κάνει τα σημαιάκια που σημάδευαν τη διαδρομή του ιπποδρόμου να πεταρίζουν και να τινάζονται που και που. Στη σιωπή του πλατιού πράσινου λιβαδιού μπορούσε να ακουστεί η μουσική που τυλιγόταν στους δρόμους της πόλης να πλησιάζει, πότε μακρυά και πότε κοντά, μια κεφάτη αμυδρή γλύκα του αέρα που στιγμές στιγμές τρεμούλιαζε και μαζευόταν και ξεσπούσε σε δυνατά καμπανίσματα αγαλλίασης...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Αγαλλίαση! Πώς να μιλήσει κανείς για αγαλλίαση; Πώς να περιγράψει τους πολίτες της Όμελας;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i><br />
<i>Δεν ήταν απλοϊκοί άνθρωποι, καταλαβαίνεις, παρ’ όλο που ήταν ευτυχισμένοι. Αλλά δεν λέμε πια τις χαρούμενες λέξεις. Όλα τα χαμόγελα έχουν γίνει αρχαϊκά. Με μια περιγραφή σαν κι αυτή, τείνει κανείς να θεωρήσει ορισμένα πράγματα σαν δεδομένα. Με μια περιγραφή σαν αυτή, ο κόσμος θέλει να κοιτάξει μήπως δει τον Βασιλιά καβάλα σε ένα θαυμαστό άτι περικυκλωμένο από τους ευγενείς ιππότες του, ή ίσως πάνω σε ένα χρυσό φορείο να το κουβαλούν γεροδεμένοι δούλοι. Μα δεν υπήρχε βασιλιάς. Δεν χρησιμοποιούσαν σπαθιά, ούτε είχαν δούλους. Δεν ήταν βάρβαροι. Δεν ξέρω τους κανόνες και τους νόμους της κοινωνίας τους, υποψιάζομαι όμως ότι ήταν εξαιρετικά λίγοι. Κι όπως τα έβγαζαν πέρα δίχως μοναρχία και δουλεία, έτσι τα έβγαζαν πέρα και δίχως το χρηματιστήριο, τις διαφημίσεις, τη μυστική αστυνομία και τη Βόμβα. Κι όμως επαναλαμβάνω ότι δεν ήταν απλοϊκοί άνθρωποι, ούτε και γραφικοί ποιμένες, ευγενείς άγριοι, γλυκανάλατοι ουτοπιστές. Δεν ήταν λιγότερο πολύπλοκοι από μας. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε την κακή συνήθεια, την οποία ενθαρρύνουν οι λόγιοι και οι εκλεπτυσμένοι, να θεωρούμε την ευτυχία σαν κάτι μάλλον χαζό. Μόνο ο πόνος είναι κάτι πνευματικό, μόνο το κακό ενδιαφέρον. Αυτή είναι η προδοσία του καλλιτέχνη: η άρνηση να παραδεχτεί την πεζότητα του κακού και την τρομερή ανία του πόνου. Αν δεν μπορείς να τους νικήσεις, πήγαινε μαζί τους. Αν πονάει, ξανακάντο. Αλλά το να εξυμνείς την απόγνωση σημαίνει ότι καταδικάζεις τη χαρά, το να εναγκαλίζεσαι τη βία σημαίνει ότι χάνεις όλα τα άλλα. Τα έχουμε σχεδόν χάσει· δεν μπορούμε πια να περιγράψουμε έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, ούτε να γιορτάσουμε τη χαρά. Πώς να σας μιλήσω για τους ανθρώπους της Όμελας; Δεν ήταν αφελή, χαρούμενα παιδιά - μόλο που τα παιδιά τους ήταν όντως χαρούμενα. Ήταν ώριμοι, έξυπνοι, ενθουσιώδεις ενήλικες των οποίων οι ζωές δεν ήταν κουρέλια. Ω θαύμα! Μακάρι όμως να μπορούσα να σας το περιγράψω καλύτερα. Μακάρι να μπορούσα να σας πείσω. Η Όμελας με τα λόγια μου ακούγεται σαν μια πόλη σε παραμύθι, πολύ παλιά και πολύ μακρυά, μια φορά κι έναν καιρό. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν τη φανταζόσασταν όπως σας προστάζει η δική σας φαντασία, αν υποθέσουμε ότι θα αρθείτε σ’ αυτό το ύψος, γιατί σίγουρα δεν μπορώ να το κάνω σωστά για όλους. Για παράδειγμα, τι γίνεται με την τεχνολογία; Νομίζω ότι δεν θα υπήρχαν αυτοκίνητα ή ελικόπτερα στους δρόμους και πάνω από αυτούς· αυτό έπεται από το γεγονός ότι οι άνθρωποι της Όμελας είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι. Η ευτυχία βασίζεται στο δίκαιο διαχωρισμό του τι είναι αναγκαίο, τι δεν είναι ούτε αναγκαίο ούτε καταστροφικό, και τι είναι καταστροφικό. Στη μεσαία κατηγορία πάντως - αυτή με το μη αναγκαίο αλλά και μη καταστροφικό, αυτή της βολής, της πολυτέλειας, της χλιδής κ.λπ. - οπωσδήποτε θα μπορούσαν να βάλουν την κεντρική θέρμανση, το μετρό, τα πλυντήρια καθώς και όλων των λογιών τις εξαίσιες συσκευές που δεν έχουν ακόμη εφευρεθεί εδώ, τις αιωρούμενες πηγές φωτός, την ενέργεια δίχως καύσιμα, τη θεραπεία του συναχιού. Ή, θα μπορούσαν να μην έχουν τίποτα απ’ αυτά: δεν έχει σημασία. Όπως σας αρέσει. Τείνω να πιστέψω ότι οι άνθρωποι από τις πόλεις πιο πέρα στην ακτή έρχονται στην Όμελας τις τελευταίες μέρες πριν τη Γιορτή με μικρά γρήγορα τραίνα και διώροφα τραμ, και ότι ο σιδηροδρομικός σταθμός είναι το πιο όμορφο κτίριο στην πόλη, αν και είναι πιο απλό από την θαυμαστή Αγορά των Αγροτών. Αλλά, ακόμα και με τραίνα, φοβάμαι ότι η Όμελας σε μερικούς από σας φαντάζει αηδιαστικά καλοσυνάτη. Χαμόγελα, καμπάνες, παρελάσεις, άλογα, μπλιαχ. Αν ναι, τότε παρακαλώ προσθέστε και ένα όργιο. Αν το όργιο βοηθά, μη διστάζετε. Ας μην έχουμε όμως ναούς απ’ όπου βγαίνουν όμορφοι γυμνοί ιερείς και ιέρειες που έχουν ήδη μισοπέσει σε έκσταση και είναι έτοιμοι να συνουσιαστούν με οποιονδήποτε άντρα ή γυναίκα, εραστή ή ξένο, που ποθεί να ενωθεί με τη βαθιά θεότητα του αίματος, αν και αυτό ήταν η πρώτη ιδέα μου. Αλλά στην πραγματικότητα θα ήταν καλύτερα να μην έχουμε καθόλου ναούς στην Όμελας - τουλάχιστον όχι επανδρωμένους ναούς. Θρησκεία ναι, κλήρο όχι. Σίγουρα οι όμορφοι γυμνοί άνθρωποι μπορούν απλώς να περιπλανιούνται και να προσφέρουν τους εαυτούς τους σαν θεϊκά σουφλέ στην πείνα των εχόντων ανάγκη και στην έκσταση της σάρκας. Ας ακολουθήσουν τις πομπές. Ας ηχούν τα ταμπουρίνια πάνω από τους συνουσιαζόμενους, και ας αναγγέλλεται η δόξα του πόθου πάνω από τα γκονγκ, και ένα σημείο καθόλου ασήμαντο) το γόνο αυτών των υπέροχων τελετών ας τον αγαπούν κι ας τον φροντίζουν όλοι. Ένα πράγμα που ξέρω ότι δεν υπάρχει καθόλου στην Όμελας είναι η ενοχή. Όμως τι άλλο θα έπρεπε να υπάρχει; Σκέφτηκα στην αρχή ότι δεν θα υπήρχαν καθόλου ναρκωτικά, αλλά αυτό είναι πουριτανικό. Γι’ αυτούς που αρέσκονται σ’ αυτά, η αχνή επίμονη γλύκα του ντροζ ίσως αρωματίζει τους δρόμους της πόλης, το ντροζ το οποίο στην αρχή φέρνει μια ελαφράδα και μια λάμψη στο νου και στα μέλη και μετά από μερικές ώρες ένα λήθαργο γεμάτο όνειρα, και υπέροχα οράματα τέλος των πιο απόκρυφων και πιο εσώτερων μυστικών του Σύμπαντος, όπως επίσης και εντείνει την ηδονή του σεξ σε απίστευτο βαθμό· και δεν είναι εθιστικό. Για πιο ταπεινά γούστα νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει μπύρα. Τι άλλο, τι άλλο ανήκει σ’ αυτή την ευφορική πόλη; Η αίσθηση της νίκης, σίγουρα ναι, ο εορτασμός του κουράγιου. Μα, όπως τα βγάλαμε πέρα δίχως τον κλήρο, ας τα βγάλουμε πέρα και δίχως στρατιώτες. Η χαρά που στηρίζεται στην επιτυχημένη σφαγή δεν είναι το σωστό είδος χαράς· δεν κάνει· είναι επίφοβη και είναι ασήμαντη. Μια απεριόριστη και γενναιόψυχη μακαριότητα, ένας καλοκάγαθος θρίαμβος που νιώθει κανείς όχι εναντίον κάποιου εξωτερικού εχθρού, αλλά σε κοινωνία με αυτό που είναι ευγενέστερο και ανώτερο στις ψυχές όλων των ανδρών παντού και το θάμβος του καλοκαιριού του κόσμου: αυτό κάνει τις καρδιές των ανθρώπων της Όμελας να φουσκώνουν, και η νίκη την οποία γιορτάζουν είναι η νίκη της ζωής. Πραγματικά νομίζω ότι δεν χρειάζονται πολλοί απ’ αυτούς το ντροζ. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Οι περισσότερες πομπές τώρα έχουν φτάσει στα Πράσινα Χωράφια. Από τις κόκκινες και γαλάζιες σκηνές των οργανωτών βγαίνει ένας θαυμάσιος καπνός μαγειρέματος. Τα πρόσωπα των μικρών παιδιών κολλάνε γοητευτικά· στην αγαθή γκρίζα γενειάδα ενός άντρα έχουν μπερδευτεί μερικά ψίχουλα κάποιου εύγευστου γλυκού. Οι νέοι και οι νέες έχουν καβαλήσει τα άλογά τους κι αρχίζουν να συγκεντρώνονται στην αφετηρία της διαδρομής. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, χοντρή και γελαστή, μοιράζει άνθη από ένα καλάθι και ψηλοί νεαροί φορούν τα άνθη της στα λαμπερά μαλλιά τους. Ένα παιδί εννιά ή δέκα χρονών κάθεται στην άκρη του πλήθους, μονάχο, παίζοντας μια φλογέρα. Οι άνθρωποι σταματάνε για να ακούσουν, και χαμογελάνε, αλλά δεν του μιλούν, γιατί δεν σταματάει καθόλου να παίζει και δεν τους βλέπει καθόλου, και τα μαύρα μάτια του είναι εκστασιασμένα από τη γλυκιά, ψιλή μαγεία του σκοπού. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Τελειώνει, και χαμηλώνει αργά τα χέρια που κρατάνε τη φλογέρα. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Σαν να ήταν το σύνθημα αυτή η μικρή, ιδιωτική σιωπή, ξαφνικά ακούγεται μια σάλπιγγα από το κιόσκι κοντά στην αφετηρία: αγέρωχη, μελαγχολική, διαπεραστική. Τα άλογα ορθώνονται στα λιγνά πόδια τους, και μερικά χρεμετίζουν σε απάντηση. Οι νεαροί αναβάτες χαϊδεύουν με σοβαρά πρόσωπα τους λαιμούς των αλόγων και τα ηρεμούν, ψιθυρίζοντας, ¨Ήσυχα, ήσυχα, έλα ομορφιά μου, ελπίδα μου...¨ Αρχίζουν να παρατάσσονται κατά πλάτος της αφετηρίας. Τα πλήθη πλάι στη διαδρομή είναι σαν ένα χωράφι γεμάτο γρασίδι και λουλούδια στον άνεμο. Η Γιορτή του Καλοκαιριού έχει αρχίσει. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Το πιστεύετε; Αποδέχεστε τη γιορτή, την πόλη, τη χαρά; Όχι; Τότε να σας περιγράψω άλλο ένα πράγμα. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Στο υπόγειο κάτω από ένα από τα όμορφα δημόσια κτίρια της Όμελας, ή ίσως στο κελάρι ενός από τα ευρύχωρα ιδιωτικά σπίτια της, υπάρχει ένα δωμάτιο. Έχει μια κλειδωμένη πόρτα και δεν υπάρχει παράθυρο. Λίγο φως σταλάζει σκονισμένο από τις χαραμάδες στις σανίδες, κι έρχεται από δεύτερο χέρι από ένα αραχνιασμένο παράθυρο κάπου στην άλλη άκρη του κελαριού. Σε μία γωνία του μικρού δωματίου είναι μερικές σφουγγαρίστρες με σκληρές, μπλεγμένες, δύσοσμες ίνες, πλάι σε ένα σκουριασμένο κουβά. Το πάτωμα είναι χωμάτινο, λίγο υγρό στην αφή, όπως είναι συνήθως το χώμα στα κελάρια. Το δωμάτιο έχει μήκος περίπου τρία βήματα και πλάτος δύο: δεν είναι παρά ένα ντουλάπι για σκούπες ή ένα δωμάτιο εργαλείων που έχει πέσει σε αχρηστία. Στο δωμάτιο κάθεται ένα παιδί. Μπορεί να είναι αγόρι, μπορεί να είναι κορίτσι. Δείχνει έξι, αλλά στην πραγματικότητα είναι δέκα χρονών. Είναι λωλό. Ίσως να γεννήθηκε καθυστερημένο, ή ίσως να έγινε έτσι από φόβο, ασιτία και αμέλεια. Σκαλίζει τη μύτη του και μερικές φορές ψαχουλεύει τυχαία τα δάχτυλα των ποδιών του ή τα γεννητικά όργανά του, καθώς κάθεται καμπουριασμένο στη γωνία όσο πιο μακρυά γίνεται από τον κουβά και τις δύο σφουγγαρίστρες. Φοβάται τις σφουγγαρίστρες. Τις βρίσκει φρικτές. Κλείνει τα μάτια, αλλά ξέρει ότι οι σφουγγαρίστρες ακόμη στέκονται εκεί· και η πόρτα είναι κλειδωμένη· και δεν πρόκειται να έρθει κανείς. Η πόρτα είναι πάντα κλειδωμένη· και κανείς ποτέ δεν έρχεται, μόνο που μερικές φορές - το παιδί δεν κατανοεί τον χρόνο, τα διαστήματα του χρόνου - μερικές φορές η πόρτα τρίζει φρικτά και εμφανίζεται ένα άτομο, ή μερικοί άνθρωποι. Ένας από αυτούς ίσως μπει μέσα και κλωτσήσει το παιδί για να το κάνει να σηκωθεί. Οι άλλοι δεν πλησιάζουν ποτέ, αλλά το κοιτάζουν με τρομαγμένα αηδιασμένα βλέμματα. Γεμίζει βιαστικά τη γαβάθα του φαγητού και την κανάτα του νερού, η πόρτα κλείνει, τα βλέμματα χάνονται. Οι άνθρωποι στην πόρτα ποτέ δεν λένε τίποτα, αλλά το παιδί, που δεν ζούσε πάντα στο δωμάτιο των εργαλείων, και που μπορεί να θυμηθεί τη λιακάδα και τη φωνή της μητέρας του, μερικές φορές μιλάει. ¨Θα είμαι καλό παιδί¨ λέει. ¨Παρακαλώ αφήστε με έξω. Θα είμαι καλό παιδί!¨ Ποτέ δεν του απαντούν. Το παιδί κάποτε ούρλιαζε για βοήθεια μέσα στη νύχτα, και έκλαιγε πολύ, αλλά τώρα απλώς κάνει κάτι σαν κλαψούρισμα, ¨ε-αα, ε-αα¨, και μιλάει όλο και πιο σπάνια. Είναι τόσο αδύνατο που τα πόδια του δεν έχουν αστραγάλους· η κοιλιά του εξέχει· τρέφεται με μισή γαβάθα καλαμποκάλευρο και λίπος κάθε μέρα. Είναι γυμνό. Ο πισινός του και οι μηροί του είναι μια μάζα από πυώδεις πληγές, καθώς κάθεται συνεχώς πάνω στα περιττώματά του. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Όλοι ξέρουν ότι το παιδί είναι εκεί, όλοι οι άνθρωποι της Όμελας. Μερικοί έχουν έρθει για να το δουν, άλλοι αρκούνται απλώς να ξέρουν ότι είναι εκεί. Όλοι ξέρουν ότι πρέπει να είναι εκεί. Μερικοί καταλαβαίνουν το γιατί, και μερικοί όχι, όλοι όμως καταλαβαίνουν ότι η ευτυχία τους, η ομορφιά της πόλης τους, η τρυφερότητα της κάθε φιλίας τους, η υγεία των παιδιών τους, η σοφία των στοχαστών τους, η δεξιοτεχνία των μαστόρων τους, ακόμη και η αφθονία της συγκομιδής τους και ο καλός καιρός των ουρανών τους, βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στη φρικαλέα δυστυχία αυτού του παιδιού. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Αυτό συνήθως το εξηγούν στα παιδιά όταν είναι μεταξύ οκτώ και δώδεκα χρονών, όποτε δείχνουν ικανά να το καταλάβουν· και οι περισσότεροι απ’ αυτούς που έρχονται να δουν το παιδί είναι νεαροί, αν και συχνά κάποιοι ενήλικες έρχονται, ή ξανάρχονται, για να δουν το παιδί. Όσο κι αν τους έχει εξηγηθεί το ζήτημα, αυτοί οι νεαροί θεατές πάντα σοκάρονται και αρρωσταίνουν με το θέαμα. Νιώθουν αηδία, κάτι το οποίο θεωρούσαν ανάξιο γι’ αυτούς. Νιώθουν θυμό, οργή, ανημποριά, παρά τις εξηγήσεις. Θα ήθελαν να κάνουν κάτι για το παιδί. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούν να κάνουν. Αν το παιδί το έβγαζαν από κείνο το βρωμερό μέρος στη λιακάδα, αν το καθάριζαν και το τάιζαν και το παρηγορούσαν, αυτό πράγματι θα ήταν καλό· αλλά αν αυτό γινόταν, την ίδια μέρα και ώρα η ευμάρεια και η ομορφιά και η χαρά της Όμελας θα μαραίνονταν και θα έσβηναν. Αυτοί είναι οι όροι. Η ανταλλαγή όλων των καλών και των αγαθών κάθε ζωής στην Όμελας γι’ αυτή την μοναδική, μικρή βελτίωση: να πετάξουν την ευτυχία χιλιάδων για την πιθανότητα της ευτυχία ενός· αυτό πράγματι θα έφερνε την ενοχή μέσα στα τείχη. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Οι όροι είναι ρητοί και απόλυτοι: το παιδί δεν πρέπει ούτε καν μία ευγενική λέξη να ακούσει. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Συχνά οι νεαροί γυρνάνε στα σπίτια τους κλαίγοντας, η με αδάκρυτη οργή, όταν έχουν δει το παιδί και έχουν αντιμετωπίσει αυτό το τρομερό παράδοξο. Μπορεί να το συλλογίζονται μελαγχολικά επί βδομάδες ή χρόνια. Αλλά καθώς περνάει ο καιρός αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ακόμα κι αν το παιδί ελευθερωνόταν δεν θα κέρδιζε τίποτα από την ελευθερία του: λίγη αόριστη ευχαρίστηση από τη ζέστη και το φαγητό, αναμφίβολα, μα τίποτα παραπάνω. Είναι υπερβολικά παρηκμασμένο και καθυστερημένο για να γνωρίσει πραγματική χαρά. Φοβάται τόσον καιρό, που δεν θα γλυτώσει ποτέ από τον φόβο. Οι συνήθειές του είναι τόσο άξεστες που δεν θα ανταποκριθεί σε ανθρώπινη μεταχείριση. Και πραγματικά, μετά από τόσον καιρό μάλλον θα νιώθει δυστυχία δίχως τοίχους γύρω του να το προστατεύουν, δίχως το σκοτάδι για τα μάτια του, δίχως τα περιττώματά του για να κάθεται. Τα δάκρυά τους για την πικρή αδικία στεγνώνουν όταν αρχίζουν να συλλαμβάνουν την τρομερή δικαιοσύνη της πραγματικότητας και να την αποδέχονται. Κι όμως τα δάκρυά τους και ο θυμός τους, η δοκιμασία της ευσπλαχνίας τους και η αποδοχή της ανημποριάς τους, είναι ίσως η πραγματική πηγή του θάμβους των ζωών τους. Η ευτυχία τους δεν είναι χλιαρή και ανεύθυνη. Ξέρουν ότι κι αυτοί, σαν το παιδί, δεν είναι ελεύθεροι. Γνωρίζουν τη συμπόνια. Η ύπαρξη του παιδιού, και η δική τους γνώση της ύπαρξής του, είναι αυτό που καθιστά δυνατές την αριστοτεχνικότητα της αρχιτεκτονικής τους, το πάθος της μουσικής τους, την εμβρίθεια της επιστήμης τους. Εξαιτίας αυτού του παιδιού είναι τόσο καλοί με τα παιδιά. Ξέρουν ότι αν το τυραννισμένο δεν ήταν εκεί να μυξοκλαίει στο σκοτάδι, το άλλο, το παιδί που έπαιζε φλογέρα, δεν θα έβγαζε μουσική χαράς καθώς οι νεαροί καβαλάρηδες παρατάσσονταν με την ομορφιά τους για τον αγώνα στη λιακάδα του πρώτου πρωινού του καλοκαιριού. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Τους πιστεύεις τώρα; Δεν είναι πιο πειστικοί; Αλλά υπάρχει κάτι ακόμα να ειπωθεί, και είναι απίστευτο. Μερικές φορές ένα από τα έφηβα αγόρια ή κορίτσια που πηγαίνουν να δουν το παιδί δεν επιστρέφει στο σπίτι του για να κλάψει ή να οργιστεί, και μάλιστα δεν επιστρέφει καν στο σπίτι του. Μερικές φορές επίσης κάποιος άντρας ή κάποια γυναίκα, πολύ μεγαλύτεροι, μένουν σιωπηλοί για μιά-δυό μέρες, και μετά εγκαταλείπουν το σπίτι τους. Αυτοί οι άνθρωποι βγαίνουν στο δρόμο, και περπατούν στο δρόμο μόνοι τους. Συνεχίζουν να περπατούν, και περπατώντας βγαίνουν από την πόλη της Όμελας, περνώντας από τις πανέμορφες πύλες. Παίρνουν το δρόμο τους διασχίζοντας τους αγρούς της Όμελας. Καθένας πάει μόνος του, παλικάρι ή κοπέλα, άντρας ή γυναίκα. Πέφτει η νύχτα· ο ταξιδιώτης πρέπει να περάσει από δρόμους χωριών, ανάμεσα σε σπίτια με παράθυρα που φέγγουν κίτρινα, και πάλι μετά στο σκοτάδι των χωραφιών. Καθένας μόνος του, τραβάει δυτικά ή βόρεια, κατά τα βουνά. Συνεχίζουν. Αφήνουν την Όμελας, χώνονται στο σκοτάδι, και δεν επιστρέφουν. Το μέρος προς το οποίο πάνε είναι ένα μέρος ακόμα πιο αφάνταστο για τους περισσότερους από μας απ’ ό,τι η πόλη της ευτυχίας. Δεν μπορώ να το περιγράψω καθόλου. Πιθανόν να μην υπάρχει. Αλλά δείχνουν να ξέρουν που πηγαίνουν, αυτοί που φεύγουν από την Όμελας.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Μετάφραση: Χριστόδουλος Λιθαρής</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άνθρωποι που φεύγουν από την Όμελας, είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν ότι αν δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι απλά φεύγεις. Πηγαίνεις σε κάτι καινούριο, αντί να παλέψεις για αυτά τα οποία σε ενοχλούν, αντί να βοηθήσεις τον άλλο (και πάνω από όλα τον εαυτό σου).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα τόσο απλοϊκό αλλά συνάμα τόσο περίπλοκο κείμενο - από αυτά που αν τα δώσεις σε ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει περισσότερα από τους μεγάλους. Ένα μικρό παιδί που κάνει όνειρα και κάποιοι του τα γκρεμίζουν για να συνεχίσουν την δική τους - σίγουρη - "ευτυχία".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια μειονότητα ανθρώπων σε έναν κόσμο γεμάτο δικαιώματα. Δικαιώματα που γράφηκαν για όλους, αλλά τελικά λίγοι τα απολαμβάνουν.</div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-707622188022962282011-07-12T13:30:00.000-07:002012-05-09T03:30:44.907-07:00Τραμπάλα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="text-align: justify;">Θυμάμαι πριν χρόνια που τα "προβλήματα" μου ήταν ΤΌΣΟ μεγάλα. Αγχωνόμουν για το ποιο χρώμα πρέπει να χρησιμοποιήσω στην τάδε ζωγραφιά, διάβαζα βιβλία για να δω τις ιστορίες μου τυπωμένες σε χαρτί, διάλεγα τους ανθρώπους ανάλογα με το πόση "τρέλα" κουβαλάνε, "κρατούσα" την αναπνοή μου όταν δεν με πήγαινες στην παιδική χαρά να παίξω και έτρωγα τα νύχια μου γιατί φοβόμουν το ψαλίδι.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
Τα μεγάλα μου αυτά προβλήματα τα έλυνα τελικά πολύ εύκολα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έπαιρνα τα χρώματα σβάρνα και τελικά πάντα κατέληγα στο αγαπημένο μου - το λευκό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Διάβαζα πολύ αλλά τίποτα δεν αρκούσε για τις φανταστικές εικόνες του μυαλού μου - έπειτα το έριχνα στην τηλεόραση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άνθρωποι, πάντα "τρελοί" και απασχολημένοι - πήγαινα πάντα κοντά σε αυτούς για να με αφήνουν που και που ήσυχο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κρατούσα την αναπνοή μου μέχρι που έσκαγα, μετά ανέπνεα κανονικά μέχρι να μου πεις "Άντε, πήγαινε, ένα τετράγωνο παρακάτω είναι".</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα νύχια μου είχαν πάντα υπέροχη γεύση, τελικά όμως κατέληγα στο ψαλίδι γιατί δεν μπορούσα να φάω ΚΑΙ των ποδιών μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα παιχνίδι όλα. Κανένας δεν έφευγε στεναχωρημένος, όλοι ήταν ικανοποιημένοι - και οι μεγάλοι με τα "πρέπει" τους - και εγώ με το παιδί μου, να κάνουμε παρέα και να τσακωνόμαστε για το ποιος θα πάει τελικά την επομένη στο σχολείο. Πάντα κατέληγα εγώ στο σχολείο, όσο και αν δεν το συμπαθούσα, θυμάμαι όμως που πήγαινα στην παιδική χαρά δίπλα στο σχολείο μετά το μάθημα και καθόμουν με τις ώρες. Έπερνα άδεια μπουκάλια και τα γέμιζα ζωή - μυρμήγκια, πεταλούδες, μέλισσες (μέχρι που μια με τσίμπησε και κατέληξα στον γιατρό με αλλεργία), πασχαλίτσες και ότι άλλο έβλεπα και θεωρούσα πως είναι ενδιαφέρον για τα "πειράματά" μου. Πήγαινα σπίτι, άνοιγα το μπουκάλι μου και τα έβλεπα σιγά - σίγα να φεύγουν, ζαλισμένα από την έλειψη οξυγόνου. Η λύση μου σε αυτό ήταν μπουκάλια με τρύπες. Έτσι, οι μικροί μου φίλοι έβγαιναν "ευχαριστημένοι" από την φυλακή τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά ανακάλυψα πως στην παιδική χαρά υπάρχει και κάτι ακόμα. Μια τραμπάλα. Την γούσταρα πολύ την τραμπάλα, πήγαινα εκεί μετά το σχολείο με φίλους και παίζαμε. Ανταγωνιζόμασταν για το ποιος θα πάει πιο ψηλά την τραμπάλα - λες και το ύψος άλλαζε ανάλογα με το ποιος την χειρίζεται. Ανεβαίναμε στις κούνιες και στο ζενίθ μας πηδούσαμε για το ποιος θα πάει πιο μακριά, κάναμε ανάποδα την τσουλήθρα - έτσι γιατί ήμασταν μεγάλοι και "μπορούσαμε". Α! Τρώγαμε και πολλές σοκολάτες για να κρατιόμαστε Fit τον χειμώνα - και παγωτά το καλοκαίρι μετρώντας ποιος θα φάει τα περισσότερα..</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια ζωή γεμάτη "προβλήματα" και προκλήσεις. Προβλήματα που ανακάλυπτες παίζοντας μαζί τους και προκλήσεις που δημιουργούνταν στην καθημερινή τριβή με τους ανθρώπους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Τι διαφορά έχει τώρα η ζωή σου; Δεν είναι παιχνίδι;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Σταμάτησες να νιώθεις παιδί και έγινες μεγάλος, δίνοντας απίστευτη σημασία σε λεπτομέρειες. Ψάχνεις σοβαρές σχέσεις "με μέλλον" αγνοώντας την καθημερινή τριβή που είχες κάποτε με τους ανθρώπους γύρω σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Έγινες τελικά και εσύ "τρελός" και απασχολημένος;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Η ζωή είναι μια τραμπάλα. Τολμάς να παίξεις μαζί της;</i></b></div>
</div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-73821937381413238892011-06-06T14:00:00.000-07:002012-05-09T03:33:47.428-07:00Los Indignados.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="text-align: justify;">Δεύτερη μέρα που βρίσκομαι και εγώ στην πλατεία Συντάγματος για να δω, ιδίοις όμασι, τη νέα κατάσταση που συντελείται εν μέσω μιας ειρηνικής διαδήλωσης. Οι εκπλήξεις πίστεψε με, είναι πολλές.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν θα μείνω σε καμία περίπτωση σε αυτά που ακούω συχνά περί πρώτης ειρηνικής διαδήλωσης κτλ. Το να διαδηλώνεις ειρηνικά είναι πολιτισμός - εάν δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, τότε πραγματικά δεν είσαι κατάλληλος για να διαδηλώσεις. Είσαι ένα με το κράτος την <i>τρομοκρατία των εξουσιών</i> που πανικοβάλλουν, στοχεύοντας σε άτομα σαν και εσένα <b>- θερμόαιμα και προγραμματισμένα σε συνθήκες αριστερού και δεξιού όχλου -</b> προκειμένου να περάσουν το δικό τους. Έτσι μια διαδήλωση καταλήγει σε πανηγύρι βίας και λαϊκισμού, με την βία να πρωταγωνιστεί στο δρόμο και τον λαϊκισμό στα Μέσα, προτρέποντας το κόσμο να αποφεύγει <i>τέτοιου είδους</i> εκδηλώσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Είναι ένα πρώιμο είδος <span class="Apple-style-span" style="color: red;"><i><b>πάλης των τάξεων</b></i></span> που βολεύει - για διάφορους λόγους - τους εξουσιάζοντες πολιτικούς και λαϊκιστές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πρώτη μου φορά στην πλατεία με βρήκε απροετοίμαστο, καθώς την προηγούμενη μέρα και λίγο πριν ανακοινωθεί η αντίδραση έγραφα <a href="http://manosflouris.blogspot.com/2011/05/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a> για την <i>βολεμένη μπροστά σε ένα καναπέ, μαλθακή κοινωνία</i> που έβλεπα γύρω μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οπότε η πρώτη έκπληξη είναι και η μάλλον αναμενόμενη. Η Ελληνική κοινωνία έχει αποδείξει μέχρι στιγμής πως είναι μια κοινωνία του πυροτεχνήματος. <i>Κάνει μπαμ, αστράφτει στον ουρανό, για να καταλήξει σκόνη χαμένη στον αέρα.</i> Είδα αλλαγή πριν καιρό, με τους <span class="Apple-style-span" style="color: blue;"><i><a href="http://www.atenistas.gr/">Atenistas</a></i></span> - όπου πολλοί πίστευαν πως θα τελειώσει γρήγορα το τζέρτζελο, όπως ακριβώς ξεκίνησε. Η συνέχεια όμως τους έβγαλε μάλλον ψεύτες.. <i>Οι <span class="Apple-style-span" style="color: blue;">Atenistas</span> γίνονται περισσότερο δυνατοί, ικανοί να διεκδικήσουν, να αλλάξουν και να χρωματίσουν το άλλοτε γκρίζο προφίλ της πόλης μας.</i> Σε αυτούς που λένε λοιπόν πως οι Αγανακτισμένοι είναι κάτι παρόμοιο, τους επισυνάπτω τα νούμερα. 40.000 την πρώτη μέρα - πάνω από 200.000 εχθές βράδυ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο όχλος είναι όμως εύπλαστος και πολλές φορές υπακούει στην ψυχολογία της μάζας. Μπορείς εύκολα να τον ορίσεις και να τον φανατίσεις, εφόσον έχεις λέγειν, κύρος και εξουσία. Στο συγκεκριμένο όχλο που ο χαρακτήρας του είναι απρόσωπος, η χειραφέτηση είναι δύσκολη. Η ιδεολογία και ο λόγος ύπαρξης είναι διαφορετικός. <i>Οπότε είναι <b>δύσκολο</b> να σε πλησιάσω, να σε οργανώσω και να σε περιορίσω, όταν ο διπλανός σου είναι διαφορετικός από εσένα, <b>όταν όλοι γύρω σου είναι διαφορετικοί από εσένα</b>.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/--pANoMpwy1s/TeyzBeL59AI/AAAAAAAAAFo/ZYnKQys9_bI/s1600/249881_1985202463526_1047208850_2316964_2996999_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/--pANoMpwy1s/TeyzBeL59AI/AAAAAAAAAFo/ZYnKQys9_bI/s320/249881_1985202463526_1047208850_2316964_2996999_n.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<blockquote>
<div style="text-align: center;">
Η κοινωνική αλλαγή, μας κάνει περισσότερο εξωστρεφείς, λιγότερο δογματικούς και ανεκτικούς. Μπορεί να μην καταφέρει να αλλάξει την πολιτική σκηνή και τον τρόπο που ασκείται. Θα αλλάξει όμως εσένα, εμένα και όλους εμάς που τους επιλέγουμε.</div>
<div style="text-align: center;">
Τα social media μπορούν να γίνουν μοχλός επανάστασης και είναι κάτι που οι δημιουργοί τους δεν σκέφτηκαν, ως φαίνεται. <i><b>Δεν περιμένω θεϊκές προτάσεις</b> - ο κόσμος που κατεβαίνει στις πλατείες δεν είναι ούτε Πολιτικοί Επιστήμονες ούτε - θέλω να ελπίζω - ομαδικά πολιτικοποιημένοι.</i></div>
</blockquote>
<blockquote>
<div style="text-align: center;">
<b>Προτιμώ να συνεχίσει ως είναι, <span class="Apple-style-span" style="color: red;">δυνατά και απρόσωπα</span>.</b></div>
</blockquote>
</div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-90208357344815031222011-05-24T23:30:00.000-07:002012-05-09T03:34:14.038-07:00Πολιτικά Συναινετική "Αλήθεια".<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="text-align: justify;">Τελευταία ακούω πολύ συχνά δηλώσεις περί συναίνεσης και μη συναίνεσης σε μια δύσκολη, αναμφίβολα περίοδο. Υπάρχει κάτι αστείο σε αυτές τις δηλώσεις καθώς όλοι κάνουν σαν να έχουν να αντιμετωπίσουν την </span><i style="text-align: justify;">"Χουάνα τη Παρθένα"</i><span style="text-align: justify;">, που δεν είναι συνηθισμένη στην πολιτική και το πολιτικό σύστημα αυτής της εξέχουσας χώρας. Δείχνουν να αδιαφορούν, κλείνοντας το μάτι σε δημοσιογραφίσκους που το μόνο που ξέρουν να κάνουν όντας κομμάτι του προβλήματος, είναι να γλύφουν και να κουνάνε το δάκτυλο στον εκάστοτε πολιτικό, αντί να κάνουν το αυτονόητο - που είναι και η δουλειά τους - και να βάζουν το καθένα από δαύτους στη θέση του.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φυσικά όμως σε όλα τα παραπάνω - πέρα από ένα κακοδιαχειριζόμενο πολιτικό σύστημα - συμβάλει και μια βολεμένη μπροστά σε έναν καναπέ, <i>μαλθακή</i> κοινωνία. <i>Ναι, δυστυχώς αυτό είμαστε, τι να κάνουμε τώρα;</i> Έχουν συνηθίσει οι Ελλαδίτες - από παλιά (δεκαετία του '40) μέχρι και σήμερα - στην πολιτική <b>"βοήθεια"</b> με αντάλλαγμα μια οικογένεια ψήφους. Σε καμία περίπτωση δεν το κατακρίνω καθώς σε κάποιες περιπτώσεις το καταλαβαίνω (π.χ. είναι ένας γονιός με το παιδί του πολύ άρρωστο και ψάχνει κρεβάτι σε νοσοκομείο. Πάει στον πολιτικό, τι να κάνει να το αφήσει να πεθάνει;) όμως δυστυχώς ή ευτυχώς, το σύστημα πλέον δεν μπορεί να συνεχίσει υπό αυτές τις συνθήκες. Όχι γιατί άλλαξε ο Ελλαδίτης ή οι πολιτικοί που τον εκπροσωπούν, αλλά επειδή κατάλαβαν όλοι οι πρωταγωνιστές του προβλήματος πως το σύστημα καταρρέει...<br />
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">Πρώτη "Αλήθεια".</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που εισαγάγει τα πάντα. Το μόνο που εξαγάγει είναι αγροτικά προϊόντα - τα οποία <i>ήταν και είναι</i> εξαιρετικής ποιότητας - όμως τα τελευταία χρόνια, αυτοί που τα παράγουν έχουν ανεβεί σε ένα καλάμι και χτίζουν <i>"βιλίτσες - βιλάρες και το κακό συναπάντημα"</i>, αντί να κάνουν τη δουλειά τους. Τουτέστιν να φυτεύουν και να καλλιεργούν το χωραφάκι τους. Ενδιαφέρον βέβαια είναι ότι υπήρχαν και κάποιοι περισσότερο "νομοταγείς" καθώς η κρατική παρεμβατικότητα (κάπου, κάποιος, κάποτε) λειτουργούσε και έστελνε <i>μια στο τόσο</i> να γίνει έλεγχος. Αυτοί οι "εξυπνάκηδες νομοταγείς τυπάδες" φύτευαν κάτι στα κλεφτά και μετά πήγαιναν και έτρωγαν τα λεφτά στις γκόμενες, το χωράφι ρήμαζε - έτσι ο Ευρωπαίος που αγόραζε από εσένα και από εμένα σταμάτησε να αγοράζει. <i>Παρεμπιπτόντως τα λεφτά για το "σπιτάκι" σου, την γκόμενα και τα καπρίτσια της, ο Ευρωπαίος στα έδωσε.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">Δεύτερη "Αλήθεια".</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το βόλεμα στις δημόσιες υπηρεσίες. <i>Δεν μιλάω σε καμία περίπτωση για τους υπαλλήλους που όλοι έχουν πέσει να τους φάνε.</i> Μιλάω για τα κεφάλια πάνω από αυτούς - που σε κάποιες περιπτώσεις είναι πάνω και από την ίδια την κυβέρνηση. Για την ιστορία.. Ο αείμνηστος Παπανδρέου έβαλε μερικούς δικούς του πριν χρόνια να κάνουν την δουλειά και να οργανώσουν ομάδες αξιολόγησης και παρεμβατισμού μέσα στις κρατικές υπηρεσίες. Οι λεγόμενοι συνδικαλιστές - που <b>δεν τους πάω καθόλου</b> και <b>ευτυχώς το αίσθημα είναι αμοιβαίο</b> - είναι το μεγαλύτερο καρκίνωμα στην ιστορία αυτού του τόπου. Από που να ξεκινήσω... <i>Από τους μπράβους του Ο.Λ.Π, στους ραγιάδες της Δ.Ε.Η. και στους άσχετους του Η.Σ.Α.Π., που όλοι μαζί θα μπορούσαν να κάνουν έναν ωραίο σύνδεσμο - <b>έτοιμο να πέσει στις θάλασσες, να τυλιχθεί σε ηλεκτροφόρα καλώδια και να ξαπλώσει σε ράγες που περνάνε τρένα για να μας απαλλάξει από την παρουσία του.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><br /></b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">Τρίτη "Αλήθεια".</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πολιτική είναι σαθρή. Το περιβάλλον της όμως είναι ακόμα χειρότερο. Τηλεόραση και εφημερίδες ξέρουν μόνο να παπαγαλίζουν - ενέργεια που οδηγεί σε συνθήκες όχλου. Ο όχλος καταργεί συνειδήσεις και φτιάχνει μάζες. <i>Στην Ελλαδική περίπτωση δημιουργούνται μάζες φυγής, μάζες καταστολής και <b>μάζες βλακείας</b>, που είναι έτοιμες να φάνε οτιδήποτε τους προσφέρεις, φτάνει να είναι μέσα σε χρυσή συσκευασία και να λέει με μεγάλα γράμματα <b>"ΕΊΜΑΙ ΗΛΊΘΙΟΣ. ΨΉΦΙΣΕ ΜΕ."</b>.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">Τέταρτη "Αλήθεια".</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Ελλαδίτης νιώθει μόνο τον κώλο του. Θα τσινίσει μόνο όταν βάλεις στον ίδιο το παλούκι, θα γελάει όταν το τρώει ο απέναντι. Ουδέν σχόλιο. <i>Είμαστε οι πιο φιλόξενοι και φιλικοί "Ευρωπαίοι" όμως έχουμε ένα τεράστιο...αγκάθι...στην κοινωνία μας - μετά Δ.Ν.Τ. εποχής ΚΑΙ στον κώλο μας.</i> Να το χαιρόμαστε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Πίσω στη συναίνεση λοιπόν που είναι και το θέμα μας. Για να υπάρξει συναίνεση θα πρέπει κάποιος να συμφωνήσει με κάποιον άλλο, για να συμφωνήσει όμως αυτός ο κάποιος με κάποιον άλλο θα πρέπει πάνω από όλα να έχουν ορίσει ποιος θα κάνει τι, που, πως, πότε και με ποιόν τρόπο. Υπερφυσικό σενάριο; Μάλλον, είναι... Για να γίνει λοιπόν αυτό στην Ελλαδίτσα, θα πρέπει πρώτα τα κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όλοι για όλους. Και ας μείνουν 200 στη Βουλή. Πίστεψέ με, καλό θα είναι. Θα έχουμε και λιγότερες "Βουλευτικές Συντάξεις" κάθε 4 χρόνια.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<blockquote>
Σε ένα σαθρό πολιτικό σύστημα η μόνη συναίνεση που μπορεί να υπάρξει είναι αυτή με το Νέο Αίμα. Είναι καιρός να καταλάβουν αυτοί εκεί ψηλά (στην εξουσία) ότι δεν αποφασίζουν για τους ιδίους, αλλά για εμένα, εσένα, εκείνον - που ευτυχώς αυτοί σε λίγα χρόνια θα είναι λίπασμα στο Α' Νεκροταφείο ή διασκορπισμένοι στο Αιγαίο.. <b><i>Είναι καιρός επίσης αυτή η κοινωνία να καταλάβει πως αν είναι χωρισμένη δεν καταφέρνει τίποτα, παράγει μίσος και οδηγεί σε απομόνωση.</i></b> Δυστυχώς καμία από αυτές τις καταστάσεις δεν οδηγεί στην ευμάρεια. <i>Ας αλλάξουμε την ιστορία αυτής της χώρας, που έως τώρα όλες οι σημαντικές αλλαγές έγιναν πάνω σε εθνικές τραγωδίες.</i></blockquote>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορούμε και αλλιώς, μακριά από συμφέροντα κομματικής πολιτικής που έχουν να "κάνουν" με συνδικάτα, κλίκες και τρομο-κρατία. Ε; :)</div>
</div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-20372332356452189712011-05-17T10:30:00.000-07:002012-05-09T03:34:29.283-07:00Prototypes.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<i><b>Come.</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;">Let us be friends, for once.</span></b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;">Let us make life easy on us.</span></b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;">Let us be lovers, and loved ones.</span></b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>The Earth shall be left to no one.</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: xx-small;"><b>Elif Shafak</b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσο πιο εύκολα θα είναι τα πράγματα αν μάθουμε αυτή τη φράση;</div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσο πιο όμορφο θα είναι το περιβάλλον, όπου ζούμε;</div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσο άνθρωποι είμαστε τελικά;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Είναι τα ερωτήματα που - πέραν των πολιτικών ερωτημάτων - γεννιούνται στις μέρες μας. Βγαίνεις έξω και δεν ξέρεις τι θα σου τύχει. Όχι γιατί κάτι έχει αλλάξει, πάντα είχε το ίδιο ακριβώς μοτίβο η "πραγματικότητα" μας, αλλά γιατί κάτι δείχνει να ξεσπάει, αφήνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται.. Όταν δεν μπορείς να κάνεις εσύ κάτι, τι να κάνω εγώ;<br />
<div style="text-align: justify;">
Το πρόβλημα δεν είναι τα γεγονότα, μετανάστευση πάντα υπήρχε, λαθρομετανάστες επίσης - είμαστε τόσο σίγουροι <i>ή αφελείς</i> ώστε να πιστεύουμε πως οι Έλληνες δεν βρέθηκαν ποτέ στην ίδια θέση; - εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, <i>διαφορετικότητα</i>. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος θέασης των πραγμάτων, που οδηγεί στην κρίση και το ξεχείλισμα μιας κατσαρόλας που βράζει από καιρό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Θα ήταν σίγουρα πολύ πιο εύκολα τα πράγματα εάν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι "κακοί μετανάστες" στο κέντρο. Που ήσουν όμως εσύ που τα λες αυτά φίλε, όταν οι ίδιοι άνθρωποι έρχονταν εδώ με ελπίδες - και με την αδιαφορία σου να τους οδηγεί σε εξαθλίωση; Δεν χρειαζόμαστε ούτε μέτρα, ούτε εντάσεις. Χρειαζόμαστε επειγόντως <i>ανθρωπιά</i> και ανθρώπους που νοιάζονται για αυτούς που κινούνται γύρω τους. <b>Που σέβονται τον χώρο τους.</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε κλείνω με ένα ερώτημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν ο μετανάστης έρχεται, και σε βλέπει να παρανομείς - εσύ που δεν πληρώνεις τους φόρους σου, εσύ που απαξιώνεις τον συνάνθρωπο σου, εσύ που παρανομείς στο κέντρο της πόλης σου και εσύ που ζεις στην εξαθλίωση (όχι οικονομική αλλά κοινωνική) - τι περιμένεις να κάνει;</div>
<i>Να είναι καλύτερος;</i><br />
<div style="text-align: justify;">
(Πρόσφατα διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο στην Lifo, που έλεγε πως σε ένα παραβατικό περιβάλλον, η αρχή ύπαρξης εγκληματικού κοινού είναι βέβαιη.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα συμπεράσματα δικά σου. Αυτό που ξέρω εγώ είναι πως..</div>
<b>It's <i>supposed</i> to be a good life.</b></div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8669025295795301924.post-88646614536475302132011-04-16T20:00:00.000-07:002012-05-09T03:34:41.787-07:00Εγώ, και ο Ρουμάνος.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πολύ όμορφη μέρα η σημερινή φίλε. Δεν σου λέω τίποτα - είχε απ'όλα.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ξεκινάω λοιπόν πουρνό - πουρνό να πάω στο Μουσείο της Ακρόπολης. Δεν ξέρω, αλλά αυτό το μουσείο πραγματικά με ηρεμεί.. Βέβαια σήμερα, Σάββατο, ήταν η χαρά του μικρού παιδιού.. Έχει συνάμα και μια έκθεση για μικρά παιδιά, με αγάλματα της Θεάς Αθηνάς, οπότε φυσιολογικό θα μου πεις. Μεγάλη έκπληξη; Ένα μικρό παιδί - γύρω στα 8 - που κοιτώντας τους Θεούς των Αετωμάτων του Παρθενώνα, έλεγε τα ονόματά τους λες και τα διάβαζε.(Όχι δεν τα διάβαζε, το έλεγξα.)<br />
Όπως και να έχει όμως πρέπει να πας - αν δεν έχεις ήδη πάει - σε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΎΡΓΗΜΑ αρχιτεκτονικής και ιστορικού περιεχομένου κτήριο, οπωσδήποτε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η μέρα μου συνεχίστηκε λοιπόν, με περίπατο μέσα από την Πλάκα, με απώτερο στόχο το κτήριο της Η&Μ στην Σταδίου. Πήγαινα για δώρο, τελικά μόνο για εμένα ψώνισα. Δικαιολογία; Δεν βρήκα τίποτα.. :Ρ</div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως βγαίνω λοιπόν από την Η&Μ και κατευθύνομαι προς το Μετρό της Ομόνοιας, βλέπω μπροστά μου.. Έγχρωμους. Λέω ΟΚ, δεν πειράζει.. Ας ακούσω για ακόμα μια φορά αν θέλω Μαύρο - Χόρτο ή ότι άλλο θέλουν να σου πλασάρουν, και ας συνεχίσω τον δρόμο μου προς το όμορφο Μετρό μας. Καθώς προχωρούσα, ξέρεις έξω από τα ΖΑRA και ενώ δεν είχα φτάσει ακόμα στους Έγχρωμους, ακούω με μεγάλη μου έκπληξη - από τα δεξιά μου - τρέχα, τρέχα. Έχω μείνει ΜΑΛΆΚΑΣ και ενώ προσπαθώ να καταλάβω τον λόγο της όλης αναστάτωσης, τρώω μια αγκωνιά στο στομάχι - διπλώνομαι στα 2 - και στη συνέχεια ποδοβολητά.. Αναστάτωση, φωνές.. Λέω πάει - με έφαγαν λάχανο. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι λοιπόν φίλε μου, είναι να σηκώνομαι - στα δεξιά μου, η φωνή που με είχε προτρέψει να τρέξω ήταν επίσης στο έδαφος, και δύο αστυνομικοί να με ρωτούν αν είμαι καλά και αν χρειάζομαι βοήθεια..</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Είστε καλά; Θέλετε νερό;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Όχι, όχι ευχαριστώ, απλά έχω έναν πόνο στο στομάχι.. Είμαι σίγουρος πως η Κυρία χρειάζεται περισσότερη βοήθεια..</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Έκανα να φύγω, κοίταξα γύρω μου, οι 'Έγχρωμοι είχαν εξαφανιστεί σαν τις μύγες και ο κόσμος κοιτούσε σαν ηλίθιος. Πάω στο Μετρό..</div>
<div style="text-align: justify;">
Κατεβαίνω στην αποβάθρα για Άγιο Δημήτριο, όπου βλέπω έναν Monsieur να καπνίζει μέσα στο Μετρό. Έ, όχι και εδώ ρε φίλε, λέω από μέσα μου..</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Συγνώμη, γνωρίζετε πως απαγορεύεται το κάπνισμα στο μετρό;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Δεν καταλαβαίνω.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Τσιγάρο, όχι εδώ. You can't smoke in here..</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>-Do you want to suck my d**k instead?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά από αυτόν τον πολύ ωραίο διάλογο του λέω πως άμα δεν το σβήσει, θα πάω στον σταθμάρχη και θα αφήσω εκείνον να κάνει την δουλειά. Φυσικά και δεν τον ένοιαζε, όπως δεν ένοιαζε και ΚΑΝΈΝΑΝ άλλο Έλληνα(!!!) πάνω στην αποβάθρα..(το μετρό έφευγε σε 5', είχα χρόνο.) Οπότε φίλε ανέβηκα με το ασανσέρ - το στομάχι μου ακόμα πονούσε - και πήγα στον σταθμάρχη λέγοντας του το τι έγινε. Μέσα στο σταθμαρχείο, και ένας Σεκιουριτάς που με ρωτάει <i>"Να φωνάξω τα παιδιά;"</i> Τι να του πεις τώρα - και που να ξέρω ποια είναι τα "παιδιά".. Γνέφω ναι, και την κάνει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κατεβαίνουμε στην αποβάθρα όπου ο Monsieur είχε τελειώσει το τσιγάρο του και είχε γίνει άφαντος. Η γόπα παρόλα αυτά κοσμούσε το δάπεδο. Οπότε αρχίζω και περπατάω κατά μήκος της αποβάθρας με τον σταθμάρχη (σχεδόν αγκαζέ είμαστε ;) ) Τον εντοπίζω στα δεξιά(εγώ το λαγωνικό)να κάθεται και να ρεμβάζει, λες και είναι ο ΜΆΓΚΑΣ του μετρό. Πηγαίνω μπροστά του και του λέω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Τελείωσες το τσιγαράκι σου;"</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Εγκώ;"</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Ναι, εσύ."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο σταθμάρχης ρωτάει, <i>"Καπνίζατε Κύριε;"</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Όχι, εγκώ δεν καπνίζω.."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα παιδιά έφτασαν, Αστυνομικοί σε δράση, να σταματήσουν το τρελό - οργανωμένο έγκλημα.. Τρείς σε παρακαλώ. Μην στα πολυλογώ, τον μπαγλαρώσαν τον τυπά, το μετρό ήρθε, έκανε να φύγει ο ΜΆΓΚΑΣ, αλλά οι πολίτες (ΟΠΟΊΑ ΈΚΠΛΗΞΗ, ΤΑ ΖΑ ΞΎΠΝΗΣΑΝ!) δεν τον άφησαν να περάσει μέσα..</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Ταυτότητα έχεις;"</i> Μια κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά..</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Όχι αλλά έχω ακαδημαϊκή και στρατιωτική μαζί μου."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Ακολούθησε μας."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακολουθώ, και φτάνουμε στο αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας. <span class="Apple-style-span" style="color: #e69138;"><b>*Όμορφο κτήριο.*</b></span> Έτρεμα βέβαια, 1. Από τον πόνο της νωρίτερης αγκωνιάς. και 2. Ο τυπάς είχε πάρει κάτι δικούς του στο δρόμο για το τμήμα - και ωρυόταν.</div>
<div style="text-align: justify;">
"Θα κάνεις μήνυση;"</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Όχι, το θέμα είναι να συνετιστεί και να μάθει να μιλάει. Εφ'όσον επέλεξε να έρθει να ζήσει εδώ, οφείλει να υπακούει σε στοιχειώδεις κανόνες."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Καλύτερα, γιατί η μήνυση έχει 100 ευρώ."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Μου έπεσε η μασέλα. :Ρ Μετά από 1(!!!) ώρα ερωτήσεων μέσα στον δεύτερο όροφο του τμήματος, πήρα τα έγγραφά μου και ξεκίνησα να φύγω. Ο τυπάς - ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΠΝΊΖΕΙ - ήταν έξω από την αίθουσα και είχε κάνει 10 τσιγάρα.. (Α, ρε ένας αντικαπνιστής που είσαι χαρά μου.)</div>
<div style="text-align: justify;">
Με βλέπει που βγαίνω και αρχίζει να μιλάει στα αλαμπουρνέζικα (Ρουμάνικα), μετά το ρίχνει στο καλό και κατανοητό Ελληνικό. <i>"Θα σε βρω και θα σε σκοτώσω."</i> μου φωνάζει καθώς κατεβαίνω τα σκαλιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τρέχει μια αστυνομικίνα και μου λέει <i>"Θα έρθω μαζί σου ως το μετρό."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Γιατί για να μας φάνε μαζί;"</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Γελάει, και ξεκινάμε για το μετρό. Εκεί με παράτησε, παροτρύνοντας με <i><b>"Να προσέχεις."</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Να προσέχεις λοιπόν και εσύ φίλε μου. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος είναι ο διπλανός σου. Α! και μακριά από αγκωνιές.. και καπνιστές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ. Δεν σου είπα.. Αγόρασα και υγρό φακών επαφής. Επιτέλους. :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br class="Apple-interchange-newline" /></div>
</div>Manoshttp://www.blogger.com/profile/12661449249283162239noreply@blogger.com0